Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης
Αρχική Σελίδα Επικοινωνία Χρήσιμες Συνδέσεις Χάρτης Πλοήγησης Γλωσσάριο
 website clocks
αναζήτηση    

ΣημεΙωση: Στην στήλη "Σημαντικές δηλώσεις" καθώς και οπουδήποτε αναφέρεται παραπομπή σε αυτούσια λόγια ιερού πατρός/συνόδου, η μετάφραση είναι από το Αγγλικό. Εάν έχετε πρόσβαση στο πρωτότυπο, παρακαλούμε να μας το αποστείλετε για να το προσθέσουμε.


Έτος Τόπος Ορθόδοξος προσδιορισμός συνόδου Λόγος σύγκλησης συνόδου Αιρεσιάρχες Πρωτοστάτες Περίληψη εργασιών της συνόδου Σημαντικές Δηλώσεις
≈48 / 51 Ιερουσαλήμ Εκτός          αρίθμησης Ιουδαϊζοντες   Άγιος Ιάκωβος  -  Άγιος Πέτρος  -  Άγιος Παύλος  - Άγιος Βαρνάβας Περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων [15:6-29]. Πρωτοστάτησε ο Αγ. Ιάκωβος (ο Αδελφόθεος), Επίσκοπος Ιεροσολύμων. Όρισε πως οι μεταστραφέντες Εθνικοί δεν όφειλαν να ασπασθούν τον Ιουδαϊσμό για να είναι Χριστιανοί.  
  Καρθαγένη τοπικές   Ναβάτιος Άγιος Κυπριανός - Καθόρισε τις προϋποθέσεις για επανένταξη στην Εκκλησία όσων είχαν αρνηθεί την Πίστη κατά την διάρκεια διωγμών.  
    - Όρισε πως οι βαπτίσεις που έγιναν από αιρετικούς ήταν άκυρες (όχι στις 'βαπτίσεις' έξω από την Εκκλησία).
253 μ.Χ.   - Προσδιόρισε την ανάγκη του υποχρεωτικού βαπτίσματος για την είσοδο στην Εκκλησία όσων είχαν 'βαπτισθεί' από αιρετικούς (εκτός Εκκλησίας).
252 μ.Χ. Αρνητές Χριστιανοί - Απαγόρευσε την επαναβάπτιση εκείνων που ζητούσαν επανένταξη ενώ είχαν λάβει το βάπτισμα της Εκκλησίας και στην συνέχεια είχαν πέσει σε αίρεση.   
    - Περιόρισε τις προϋποθέσεις επανένταξης των αρνητών που επέδειξαν σοβαρή μετάνοια.  
255 μ.Χ. Νοβατιανισμός - Επαναληπτικές αποφάσεις σχετικά με την βάπτιση, από το προηγούμενο έτος.
    - Επαναληπτικές αποφάσεις σχετικά με την βάπτιση, από τα έτη 251 και 252.   
256 μ.Χ.   - Όρισε πως οι κληρικοί που πέφτουν σε αίρεση θα πρέπει να επανεντάσσονται στην Εκκλησία ως λαϊκοί. 
    - Απέρριψε τις αποφάσεις του Πάπα Στεφάνου σχετικά με το 'βάπτισμα' εκτός Εκκλησίας.  
    - Επαναβεβαίωσε τις προηγούμενες αποφάσεις περί βαπτίσματος.
    - Επαναληπτικές αποφάσεις που έγιναν νωρίτερα μέσα στο έτος, που απέρριπταν την διδασκαλία του Πάπα Στεφάνου.  
    - Όρισε πως δεν υπάρχουν Μυστήρια εκτός Εκκλησίας.
≈ 300/306 μ.Χ. Ελβίρα απορριφθείσα τοπική       - Επέβαλλε την αγαμία στον Κλήρο.  
- Όρισε Κανόνα που απαγορεύει τους μεταστραφέντες από αίρεση να γίνουν ποτέ κληρικοί.
314 μ.Χ. Άγκυρα τοπική Αρνητές Χριστιανοί     Πρώτη σύνοδος μετά από τους διωγμούς:  
- Καταδίκασε ως ψεύτες όσους δήλωναν δημοσίως την τήρηση της εθνικής θρησκείας (παγανισμού) προκειμένου να εξασφαλίσουν κάποιο επίσημο έγγραφο που θα τους εξυπηρετούσε να γλιτώνουν από διωγμό. 
- Όρισε ποινές για τους αρνητές.
- Επίσης όρισε ποινές για διάφορα είδη σεξουαλικής ανηθικότητας.
315 μ.Χ. Νεοκαι σάρεια τοπική       - Όρισε ποινές για διάφορα είδη σεξουαλικής ανηθικότητας.  
- Όρισε προδιαγραφές για τους κληρικούς.
325 μ.Χ. Νίκαια           (1η Νικαίας) 1η Πρώτη Οικουμενική (Αυτοκρατορική) Σύνοδος Αρειανισμός Αρειος Άγιος Αθανάσιος

Καταδίκασε την διδασκαλία του Αρείου, ο οποίος δήλωνε πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν δημιούργημα του Θεού, αφαιρώντας έτσι την θεότητά Του. Σχεδόν όλοι οι παριστάμενοι έφριξαν στο άκουσμα της διδασκαλίας του Αρείου, όμως εγέρθηκε συζήτηση επί του ζητήματος της ορολογίας. Παρά την αντίστασή τους -επειδή επρόκειτο για μη-βιβλικό όρο- οι Πατέρες επέλεξαν τον φιλοσοφικό όρο "Ομοούσιος" (=της ιδίας ουσίας), καθ'ότι ήταν ο μόνος όρος που οι Αρειανοί δεν μπόρεσαν να διαστρεβλώσουν κατά τρόπο που να τον κάνει συμβατό με την αίρεσή τους.

Πιστεύομεν εις Ένα Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα, Ποιητήν πάντων των ορατών και αοράτων….
  - Όρισαν το Σύμβολο της Πίστεως (Σύμβολο Νικαίας). Και εις Ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιό του Θεού, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα, τον Μονογενή, ήτοι εκ της ουσίας του Πατρός, Θεός εκ Θεού, Φως εκ Φωτός, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ού ποιηθέντα, εκ της ιδίας ουσίας του Πατρός, δι' Ου τα πάντα εγένετο, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης.......
Παυλιανισμός -Καθόρισαν τον τρόπο υπολογισμού της εορτής του Πάσχα. ο Οποίος για την σωτηρία μας κατήλθε εκ του Ουρανού και σαρκώθηκε, γενόμενος άνθρωπος, και υπέφερε και αναστήθηκε την Τρίτη ημέρα, ανήλθε στους Ουρανούς, και Ερχόμενος να κρίνει ζώντες και νεκρους…
  - Καταδίκασε την υποχρεωτική αγαμία σε όλους τους βαθμούς του Κλήρου. Και εις το Πνεύμα το Άγιο….
  - Όρισε κανονισμούς για ζητήματα ηθικής και εκκλησιαστικής πειθαρχίας. Όμως, εκείνοι που θα δηλώσουν πως "Ήταν κάποτε όταν (ο Χριστός) δεν ήταν (=υπήρχε)", και "πριν γεννηθεί δεν υπήρχε, άλλα ήρθε στη ύπαρξη εκ του μηδενός", ή, εκείνοι που ισχυρίζονται πως ο Υιός του Θεού είναι άλλης υποστάσεως ή ουσίας, ή πως υπόκειται σε διόρθωση ή αλλαγή, αυτούς η Καθολική και Αποστολική Εκκλησία τους αναθεματίζει.
  - Απαίτησε να βαπτίζονται οι Παυλιανιστές κατά την ένταξή τους στην Εκκλησία, ακόμα και αν ήσαν βαπτισμένοι από Παυλιανιστές.  
  - Όρισε πως οι προσευχές την Κυριακή πρέπει να προσφέρονται σε όρθια στάση.  
340 μ.Χ. Γάγγρα τοπική Σχισματικοί     - Απέβαλλε τους σεκταριστές που προωθούσαν το σχίσμα, καταδίκασε τον γάμο, την βρώση κρέατος και την υπακοή στις επίσημες αρχές που ενθάρρυναν:  τις γυναίκες να έχουν ανδρική περιβολή (ρουχισμό και κόμμωση), τους γονείς να εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, και τα παιδιά να εγκαταλείπουν τους ηλικιωμένους γονείς τους.   
- Καταδίκασε την νηστεία της Κυριακής.
341 μ.Χ. Αντιόχεια τοπική διάφοροι     -Ενίσχυσε το θέσπισμα της Νικαίας (της 1ης) σχετικά με το Πάσχα.  
- Όρισαν κανονισμούς για τον Κλήρο, την οργάνωση των τοπικών εκκλησιών, την εκκλησιαστική πειθαρχία και την χρήση των κανονικών επιστολών (που χρησιμοποιούσαν οι ταξιδεύοντες Χριστιανοί ως αποδεικτικά πως είναι Χριστιανοί με καλή υπόληψη).
347 μ.Χ. Σαρδική   διάφοροι     - Όρισαν Κανόνες για την εκκλησιαστική τάξη και πειθαρχία.  
- Επαναβεβαίωσαν το Σύμβολο της Πίστεως της Νικαίας (της 1ης).
364 μ.Χ. Λαοδικεια τοπική διάφοροι     - Όρισαν Κανόνες για την εκκλησιαστική τάξη και πειθαρχία.  
381 μ.Χ. Κων/πολη    (1η Κων/πολης) 2η Οικουμενική (Αυτοκρατορική) Σύνοδος Μακεδονι ανισμός Μακεδόνιος   - Καταδίκασε τον Αρειανισμό Αναθεωρημένο Σύμβολο Πίστεως της Νίκαιας :
Απολλινάρειοι   - Καταδίκασε τον Μακεδονιανισμό, ο οποίος αρνείτο την θεότητα του Αγίου Πνεύματος. Πιστεύω, εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, Ποιητήν ουρανού και γής, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων.  Φως εκ Φωτός, Θεόν αληθινόν, εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' Ού τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπίσαντα. Σταυρωθέντα δε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα, και ταφέντα, και αναστάντα την τρίτη ημέρα, κατά τας Γραφάς, και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός, και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ού της Βασιλείας ουκ έσται τέλος.  Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκηνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των Προφητών. Εις μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ έν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών, προσδοκώ ανάστασιν νεκρών, και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.  Αμήν.
Ευνομιανοί Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος - Όρισε την Αγία Τριάδα ως ένα Θεό σε Τρία Πρόσωπα - τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, έκαστο Πρόσωπο εξ ολοκλήρου Θεός και της ιδίας ουσίας.
Ευδοξιανοί   - Προεξέτεινε το Σύμβολο της Πίστεως της 1ης Νικαίας σε αυτό που είναι κοινώς γνωστό ως "Σύμβολο της Νικαίας" αλλά πιο σωστά γνωρίζεται ως το "Πιστεύω" Κωνσταντινουπόλεως-Νικαίας.  Αυτό το Σύμβολο της Πίστεως έχει παραμείνει η βασική προκήρυξη της Χριστιανικής πίστης.
Σαβελλιανοί   - Καταδίκασε τον Απολλιναριανισμό, ο οποίος δίδασκε πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός κατείχε τον Θείο Λόγο στην θέση του ανθρώπινου νού και ως εκ τούτου ήταν εξ ολοκλήρου θεϊκός αλλά όχι εξ ολοκλήρου άνθρωπος.
  Άγιος  Γρηγόριος Νύσσης - Καταδίκασε τους Ευνομιανούς (μια ακραία μορφή Αρειανισμού)
Μαρκελλιανοί   - Καταδίκασε τους Ευδοξιανούς  (ημι-Αρειανούς)
Φωτινιανοί   - Καταδίκασε τους Σαβελλιανούς (οι οποίοι δίδασκαν ότι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα ήταν τρεις τρόποι εκδήλωσης του ενός Θεού, αρνούμενοι έτσι την διάκριση των τριών Προσώπων)
    - Καταδίκασε τους Μαρκελλιανούς (οι οποίοι δίδασκαν ότι ο Λόγος ήταν μία απρόσωπη θεϊκή δύναμη που εκπορευόταν από τον Θεό και σύναπτε μια σχέση με τον Ιησού, καθιστώντας Τον έτσι 'Υιό του Θεού')
    - Καταδίκασε τους Φωτινιανούς (οι οποίοι δίδασκαν πως ο Ιησούς ήταν ένας απλός άνθρωπος, επάνω στον οποίον αναπαύθηκε ο Λόγος)
    - Βαθμολόγησε την συγκριτική σπουδαιότητα των πέντε πατριαρχείων, με πρώτη την Παλαιά Ρώμη και δεύτερη την Κωνσταντινούπολη (Νέα Ρώμη).
    - Θέσπισε κανονισμούς για την εκκλησιαστική πειθαρχία, συμπεριλαμβανομένης της ορθοστασίας κατά την ώρα της προσευχής στις Κυριακές και τις ημέρες της Πεντηκοστής.
    - Καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο οι αιρετικοί θα εντάσσονται στην Εκκλησία.
394 μ.Χ. Κων/πολη τοπική       - Θέσπισε διάφορους κανονισμούς, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης να υπάρχουν τουλάχιστον 3 επίσκοποι για την χειροτονία επισκόπου.   
419-424 μ.Χ. Καρθαγένη τοπική Πελαγιανισμός Πελάγιος Επίσκοπος Αυρήλιος - Θέσπισε κανονισμούς για τον Κλήρο, συμπεριλαμβανομένου του αφορισμού για κληρικούς μικρότερου βαθμού του επισκόπου, οι οποίοι επικαλούνται αποφάσεις πέραν της Αφρικής (συγκεκριμένα οι αναφέροντες "πέραν της θαλάσσης" - δηλαδή τον Πάπα της Ρώμης).  
  Κελέστιος - Αρνήθηκε την δικαιοδοσία του Πάπα στην Εκκλησία της Αφρικής.
    - Απαρίθμηση του Κανόνα της Αγίας Γραφής (Παλαιά Διαθήκη και Καινή Διαθήκη).
    - Οριστικοποίησε τις προϋποθέσεις για την υποδοχή των Δονατιστών στην Εκκλησία, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης του επαναβαπτίσματος εκείνων που είχαν βαπτισθεί ως Δονατιστές.
Δονατισμός Δονάτος - Θέσπισε Κανόνα που προβλέπει βάπτισμα ό,που δεν υπάρχουν διαθέσιμες αποδείξεις προηγούμενου βαπτίσματος. 
    - Καταδίκασε τις δοξασίες των Πελαγιανών, δηλαδή: πως ο Αδάμ δημιουργήθηκε θνητός, πως τα βρέφη δεν χρήζουν βαπτίσματος επειδή δεν υπόκεινται στις συνέπειες της Αδαμιαίας αμαρτίας, πως δεν είναι αναγκαία η Χάρις για την αποφυγή της αμαρτίας, και πως η Χάρις απλώς μας διευκολύνει στο να αναγνωρίζουμε την αμαρτία αλλά δεν μας βοηθά να την αποφεύγουμε την αμαρτία. 
431 μ.Χ. Έφεσος 3η Οικουμενική (Αυτοκρατορική) Σύνοδος Νεστορια νισμός Νεστόριος Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας Καταδίκασε τον Νεστοριανισμό ο οποίος δίδασκε τον διαχωρισμό μεταξύ της θεότητας και της ανθρωπότητας του Κυρίου Ιησού Χριστού.  Ο Νεστοριανισμός εκδηλώθηκε με την άρνηση του παραδοσιακού όρου "Θεοτόκος" (κατά κυριολεξία Αυτή που γέννησε τον Θεό), ισχυριζόμενος πως η Μαρία γέννησε μόνο τον ανθρωπισμό του Κυρίου και ως εκ τούτου θα έπρεπε να αποκαλείται "Χριστοτόκος".  
- Όρισε πως ο Κύριος Ιησούς Χριστοός ήταν ένα μόνο πρόσωπο, το οποίο ήταν ολότελα Θεός και ολότελα άνθρωπος και πως -εφ' όσον οι μητέρες γεννούν πρόσωπα- η Μαρία πρέπει να αναγνωρίζεται ως "Θεοτόκος", επιμένοντας έτσι στην ενότητα των δύο φύσεων στο ένα Πρόσωπο του Ιησού.  
- Υπερασπίσθηκε την Χριστολογία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας.
- Επικύρωσε το Σύμβολο της Πίστεως (Σύμβολο Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως)  και απαγορεύθηκαν οι οποιεσδήποτε αλλαγές σ'αυτό, με συνιστώμενη ποινή την καθαίρεση για κληρικούς και τον αφορισμό για τους λαϊκούς. 
- Καθόρισε πως πρέπει να διατηρούνται οι δικαιοδοσίες της κάθε επαρχίας, και να είναι απαραβίαστες (δηλαδή οι επίσκοποι της μίας επαρχίας να μην έχουν δικαιώματα σε άλλες επαρχίες).
448 μ.Χ. Κων/πολη τοπική Ευτυχιανισμός (Μονοφυσι τισμός) Ευτύχης Άγιος Φλαβιανός Καταδικάζεται ο Ευτύχης για την απόρριψή του της 'ενότητας' των 'δύο φύσεων' σε 'ένα πρόσωπο'.  
449 μ.Χ. Έφεσος         Μετά από την καταδίκη του κατά το προηγούμενο έτος (προηγ.σχόλιο), ο Ευτύχης κάνει έκκληση στον Άγιο Λέοντα τον Σοφό της Ρώμης (ο οποίος πήρε το μέρος του Αγίου Φλαβιανού, Πατριάρχη Κων/πόλεως) και στον Διόσκορο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας. (Δεν έκανε έκκληση στον Πατριάρχη Αντιοχείας, καθ' ότι εκείνος είχε συμμετάσχει στην προηγούμενη δίκη του Ευτύχη και τον είχε βρεί ένοχο αίρεσης).  Παραβαίνοντας τους κανόνες, ο Διόσκορος ακυρώνει την καταδίκη του Αγίου Φλαβιανού και αθωώνει τον Ευτύχη. Προχωρώντας ακόμα πιο πέρα, ο Ευτύχης κανόνισε συνομωτικά να συγκληθεί σύνοδος στην Έφεσο, με την ελπίδα πως θα καταδικασθούν οι κατήγοροί του.  Ο Διόσκορος προήδρευσε της συνόδου αυτής.    
Αιρετική - Ιστορικά γνωστή ως "Ληστρική Σύνοδος" Η σύνοδος αυτή έμεινε γνωστή στην ιστορία με τον χαρακτηρισμό "Ληστρική Σύνοδος", επειδή εμπόδισε τον Άγιο Φλαβιανό να παρουσιάσει την θέση του (η καταδίκη του είχε ήδη συνταχθεί πριν καν μιλήσει, και οι υποστηρικτές του Ευτύχη  υπέβαλλαν τον ίδιο και τον Άγιο Φλαβιανό  σε άγριο ξυλοδαρμο), επίσης η σύνοδος αυτή απέκλεισε πολλούς από τους υποστηρικτές του Αγίου Φλαβιανού, αρνήθηκε να επιτρέψει τους εκπροσώπους του Αγίου Λέοντος του Σοφού να παρουσιάσουν την γνώμη του Ποντίφηκα, και γενικά διευθύνθηκε με ένα εξωφρενικά αυταρχικό τρόπο από τον Διόσκορο. 
  Οι αποφάσεις της συνόδου αυτής ήταν αναμενόμενες. Ο Άγιος Φλαβιανός καταδικάσθηκε, ξυλοκοπήθηκε, και λίγο αργότερα απεβίωσε, στην εξορία. Η πίστη των 'δύο φύσεων' σε 'ένα πρόσωπο' καταδικάσθηκε ως αιρετική.
  Η σύνοδος αυτή δεν έτυχε σημαντικής αποδοχής και οι αποφάσεις της απορρίφθηκαν από το σύνολο της Εκκλησίας. Σύντομα μετά την λήξη της, αποκαλύφθηκαν οι ίντριγκες που έκρυβε, και εντάθηκε η πίεση για σύγκληση οικουμενικής συνόδου.
451 μ.Χ. Χαλκηδών 4η Οικουμενική (Αυτοκρατορική) Σύνοδος Ευτυχιανισμός (Μονοφυσι τισμός)   Άγιος Λέων ο Σοφός - Ματαίωσε και ακύρωσε την "Ληστρική Σύνοδο" του 449 στην Έφεσο. Ακολουθούντες λοιπόν τους Αγίους Πατέρες, εμείς όλοι ομοφώνως διδάσκουμε τους ανθρώπους να ομολογούν τον Ένα και Αυτόν Υιόν, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ταυτόχρονα τέλειον στην θεότητά Του και στην ανθρωπότητά Του, τον όντως Θεό και όντως άνθρωπο, Τον έχοντα επίσης λογική ψυχή και λογικό σώμα, ομοούσιον τω Πατρί ως προς την θεότητά Του, και ταυτοχρόνως ομοούσιον με εμάς ως προς την ανθρωπότητά Του, εκτός από την αμαρτία. Γεννηθέντα εκ του Πατρός προ πάντων των αιώνων ως προς την θεότητά Του, όμως ως προς την ανθρωπότητά Του, γεννηθείς για εμάς τους ανθρώπους και για την σωτηρία μας στις έσχατες ημέρες, εκ Μαρίας της Παρθένου, της Θεοτόκου, Αυτός ο Ένας και ίδιος Χριστός, ο Υιός, ο Κύριος, ο Μονογενής, ο αναγνωριζόμενος σε δύο φύσεις, ασύγχυτες, αναλλοίωτες, αδιαίρετες, αχώριστες. 
  - Καταδίκασε τον Ευτύχη και τον Διόσκορο.
  - Επικύρωσε τους Κανόνες των τριών προηγουμένων Αυτοκρατορικών Συνόδων.
  -Καταδίκασε τον Μονοφυσιτισμό.
Ευτύχης - Μετά από εξονυχιστική εξέταση του "Τόμου του Λέοντος", τον επικύρωσε ως "Η Πίστη των Πατέρων".
Διόσκορος - Επικύρωσε την πληρότητα των δύο φύσεων του Κυρίου Ιησού Χριστού: θεϊκή και ανθρωπίνη (τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος).
  - Καταδίκασε τον Νεστοριανισμό και όσους "διαιρούν τον Ένα και Μονογενή Υιό".  Η δε διάκριση των φύσεών Του επ' ουδενί ακυρωμένων από την ένωσή τους, αλλά μάλλον τα χαρακτηριστικά της κάθε φύσεως διατηρούμενα και συνελθόντα για να σχηματίσουν ένα Πρόσωπο και Υπόσταση, όχι ως μεριζόμενα ή διαχωρισμένα σε δύο πρόσωπα, αλλά στον Ένα και τον ίδιον Υιό τον Μονογενή, τον Θείο Λόγο, τον Κύριο Ιησού Χριστό, έτσι όπως οι προφήτες από τους αρχαίους χρόνους μίλησαν γι' Αυτόν, και όπως ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας εδίδαξε, και όπως το Σύμβολο των Πατέρων μας παρέδωσε. 
 

- Καταδίκασε την σιμωνία (χειροτονία με δωροδοκία, εμπορική εκμετάλλευση Θείας Χάριτος), επανεβεβαίωσε τις απαγορεύσεις για τους επισκόπους που ενεργούν έξω από την δική τους περιφέρεια, επανεβεβαίωσαν την Νέα Ρώμη (Κων/πολη) ως δεύτερη σε τιμή (μετά την Παλαιά Ρώμη) απ' όλα τα Πατριαρχεία.

 
529 μ.Χ. Οράγγη τοπική (Δυτική) Πελαγιανισμός     - Καταδίκασε τις ποικίλες δοξασίες του Πελαγιανισμού, όπως: ... οφείλουμε, με την ευλογία του Θεού, να διδάσκουμε και να πιστεύουμε ως εξής.  Η αμαρτία του πρώτου ανθρώπου εμπόδισε και αποδυνάμωσε τόσο την ελεύθερη βούλησή του, ώστε κανείς έκτοτε δεν μπορεί να αγαπήσει τον Θεό όπως οφείλει, ή να πράξει το καλό για χάρη του Θεού, παρά μόνο αν προηγείται αυτού η Χάρις του Θεϊκού ελέους....

οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται από την αμαρτία του Αδάμ, η κίνηση του ανθρώπου προς τον Θεό μπορεί να ξεκινήσει χωρίς την Θεία Χάρη,  η αύξηση της πίστεως μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την Θεία Χάρη, η σωτηρία μπορεί να επιτευχθεί χωρίς το Άγιο Πνεύμα, η αποκατάσταση της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου μπορεί να επιτευχθεί μετά από την καταστροφή της χωρίς το βάπτισμα, η 'ανταμοιβή' μπορεί να πρηγηθεί της Χάριτος,  ο άνθρωπος μπορεί να διαπράξει το καλό και να αποκτήσει την σωτηρία χωρίς την βοήθεια του Θεού.          

Σύμφωνα με την (Ρωμαιο)καθολική πίστη, επίσης πιστεύουμε πως -αφού λαμβάνεται η Χάρις δια του βαπτίσματος- τότε  όλοι οι βαπτισμένοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα και την ευθύνη, εφ' όσον επιθυμούν να εργασθούν πιστά, να πράξουν -με την βοήθεια και την συνδρομή του Χριστού- οτιδήποτε είναι ουσιαστικής σημασίας για την σωτηρία της ψυχής τους.  Όχι μόνο δεν πιστεύουμε πως κάποιοι προορίζονται για το κακό διά της δυνάμεως του Θεού, αλλά δηλώνουμε μάλιστα με απόλυτη βδελυγμία πως αν υπάρχουν κάποιοι που επιθυμούν να πιστέψουν ένα τόσο πονηρό πράγμα, θα είναι ανάθεμα.
  Επίσης πιστεύουμε και ομολογούμε προς όφελός μας πως σε κάθε αγαθό έργο δεν είμαστε εμείς που λαμβάνουμε την πρωτοβουλία και στην συνέχεια βοηθούμεθα μέσω του ελέους του Θεού, αλλά πως ο ίδιος ο Θεός πρωτίστως μας εμπνέει, και να Τον εμπιστευόμαστε, και να Τον αγαπούμε, χωρίς να έχουν προηγηθεί οποιαδήποτε αγαθά έργα δικά μας που να αξίζουν ανταμοιβής, ώστε να ζητούμε με πίστη  το Μυστήριο του Βαπτίσματος, και μετά το Βάπτισμα, να μπορούμε να κάνουμε -με την βοήθειά Του- ό,τι Του είναι ευάρεστο.
Το πολύπλοκο υπόβαθρο της 2ης Συνόδου Κωνσταντινούπολης  :   
Μεγάλες  περιοχές της Αυτοκρατορίας είχαν βρεθεί κάτω από την επιρροή του Μονοφυσιτισμού. Ο Ορθόδοξος Αυτοκράτωρ, ο Ιουστινιανός, επιδίωξε να εξευμενίσει τους Μονοφυσίτες που είχαν απορρίψει ως αιρετικούς Νεστοριανούς τον Θεόδωρο της Μοπσουεστίας, τον Θεοδώρητο Κύρου και τον Ibas της Εδέσσης, εκδίδοντας ένα διάταγμα που καταδίκαζε το πρόσωπο και τα γραπτά του Θεοδώρου της Μοπσουεστίας, κάποια από τα γραπτά του Θεοδώρητου Κύρου, και την επιστολής του Ibas προς τον Maris.  Η Χριστολογία του διατάγματος του Ιουστινιανού ήταν απόλυτα ορθόδοξη.  Δεδομένου ότι οι τρεις αυτοί συγγραφείς είχαν αποβιώσει προ πολλού και τα γραπτά τους δεν είχαν καταδικαστεί από την Σύνοδο της Χαλκηδόνος, ήταν μεγάλη η απροθυμία Ιουστινιανού.  Εκτός αυτού, δε είχε προκύψει κάποια αίρεση απο τα γραπτά αυτά, και η τυχόν καταδίκη τους θα σήμαινε συμπαράσταση στους Μονοφυσίτες, οι οποίοι είχνα αντίρρηση στην Χαλκηδόνα.  Μετά από αρκετή παρότρυνση, οι επίσκοποι στην Δύση τελικά συμφώνησαν με τον Ιουστινιανό και καταδίκασαν τους τρεις συγγραφείς.  Ο Πάπας Βίγκιλος έδειξε απροθυμία να δεχθεί το διάταγμα του Ιουστινιανού για τους ίδιους λόγους που είχε προβάλει αντίσταση η Ανατολή.  
Ο Ιουστινιανός κάλεσε τον Βίγκιλο στην Κωνσταντινούπολη.  Λόγω του ότι έμαθε περισσότερα για τα γραπτά που είχε καταδικάσει το διάταγμα τους Ιουστινιανού ή/και λόγω πειθούς/εξαναγκασμού του Ιουστινιανού, ο Βίγκιλος συμφώνησε να δεχθεί το διάταγμα.  Αυτή η μεταβολή παρακίνησε την σύγκληση μιας συνόδου στην Βόρειο Αφρική για να αφορισθεί ο Βίγκιλος, για να διακόψουν οι μητροπολίτες του Μεδιολάνου (Μιλάνου) και της Ακυλείας την κοινωνία τους με την Ρώμη, και εκδοθούν διαμαρτυρίες από τους επισκόπους της Γαλατίας.  Διαπιστώνοντας τόσο μεγάλη αντίδραση στην Δύση, ο Βίγκιλος απέσυρε το σύμφωνό του με το διάταγμα του Ιουστινιανού.  Αυτή η δεύτερη μεταβολή του Βίγκιλου δημιούργησε μεγάλη σύγχυση και ανάγκασε τον Ιουστινιανό να συγκαλέσει μια Οικουμενική Σύνοδο.  Αρχικά, ο Βίγκιλος απέρριψε την νομιμότητα της συνόδου, αλλά αργότερα υποχώρησε, δέχθκε την καταδίκη των τριών συγγραφέων, και συμφιλιώθηκε με την Εκκλησία.
553 μ.Χ. Κων/πολη (2η Κων/πολης) 5η Οικουμενική (Αυτοκρατορική) Σύνοδος Μονοφυσι τισμός Αρειος Αυτοκράτωρ Ιουστινιανός - Καταδίκασε το πρόσωπο και τα γραπτά του Θεοδώρου της Μοπσουεστίας, ο οποίος είχε υπάρξει δάσκαλος του Νεστόριου και ο οποίος δίδασκε πως ο Λόγος ήταν διαφορετικός Θεός από εκείνον που ονομαζόταν Χριστός, και που επίσης δίδασκε πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός βασανιζόταν από τις επιθυμίες της ανθρώπινης σάρκας και από τα πάθη της ανθρώπινης ψυχής.   
  Ευνόμιος - Καταδίκασε τα γραπτά του Θεοδώρητου Κύρου τα οποία απέρριπταν την Χριστολογία του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας.
(Νεστοριανι σμός) Μακεδόνιος - Καταδίκασε την επιστολή του Ibas Εδέσσης προς τον Maris τον Πέρση,λόγω του Νεστοριανού ύφους της.
  Απολλινάριος - Καταδίκασε τα γραπτά του Διοδώρου του Ταρσέα ως Νεστοριανά.
Ωριγενισμός Νεστόριος - Επανέλαβε τις καταδίκες του Αρείου,του Ευνόμιου, του Μακεδόνιου, του Απολλινάριου, του Νεστόριου και του Ευτύχη, από τις προγουμένες συνόδους.
  Ευτύχης - Καταδίκασε τον Ωριγένη, τον Δίδυμο και τον Ευάγριο για την διδασκαλία τους περί  της προϋπαρξης των ψυχών, της μετενσάρκωσης,  της τελικής σωτηρίας των δαιμόνων, επίσης ότι τα ουράνια σώματα κατείχαν ψυχές, και άλλα σφάλματα.
  Ωριγένης - Δεν παρουσίασε Κανόνες η Σύνοδος αυτή - δείτε σημείωση του έτους 692 μ.Χ..
     
589 μ.Χ. Τολέδο  (Ισπανία) τοπική (Δυτική)      

Σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσει τον Αρειανισμό στην Ισπανία, κάνοντας τον Υιό σαν τον Πατέρα σε όλα (συγκεκριμένα, κάνοντάς Τον πηγή εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος, παρ' ότι αυτό υπέτασσε το Άγιο Πνεύμα), πρόσθεσε την επι πλέον φράση "και εκ του Υιού" (στα Λατινικά, "Φιλιόκβε") στο Σύμβολο της Νικαίας-Κωνσταντινούπολης,  παρά τις προκηρύξεις προηγουμένων Αυτοκρατορικών Συνόδων πως δεν επιτρέπονται αλλαγές στο Σύμβολο, στο διηνεκές.  Ήταν αυτή ακριβώς η δοξασία της "διττής εκπόρευσης" του Αγίου Πνεύματος που οδήγησε στον εν συνεχεία χωρισμό ανάμεσα στους Λατίνους (Παπική θρησκεία) στη Δύση και τους Ορθοδόξους στην Ανατολή. 

 
680-681 μ.Χ. Κων/πολη (3η Κων/πολης) 6η Οικουμενική (Αυτοκρατορική) Σύνοδος Μονοθελητισμός Σέργιος   - Καταδίκασε τον Μονοθελητισμό (δοξασία, που θέλει τον Κύριο Ιησού Χριστό να έχει μόνο ένα θέλημα και μια ενέργεια).  
Πύρρος - Επιβεβαίωσε ως Μονοθελητές αιρετικούς τους: Σέργιο, Πύρρο, Παύλο και Πέτρο (Πατριάρχες Κωνσταντινούπολης), επίσης τον Πάπα Ονώριο, τον Πατριάρχη Κύρο Αλεξανδρεία και άλλους.
Παύλος - Επιβεβαίωσε πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αν και ήταν μόνο ένα Πρόσωπο, μετά όμως από την Ενσάρκωσή Του διέθετε δύο φυσικά θελήματα και δύο φυσικές ενέργειες, όπως δύο ήταν και οι φύσεις Του. 
Πέτρος - Ασπάσθηκε τις διδασκαλίες του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. 
Πάπας Ονώριος - Δεν παρουσίασε Κανόνες η Σύνοδος αυτή - δείτε σημείωση του έτους 692 μ.Χ..
Κύρος  
               
692 μ.Χ.   Ονομασθείσα "Πενθέκτη" (Πέμπτη-Έκτη) επειδή αποτελούσε συνόψιση της 5ης και της 6ης Οικουμενικής Συνόδων.   .......................................                                                     Επίσης γνωστή ως η "εν Τρούλλω Σύνοδος" (κυριολεκτικά κάτω από τον τρούλλο), εξ ατίας του κτιρίου όπου έλαβε χώρα. The lack of canons from the Fifth & and Sixth Ecumenical Synods     - Συγκλήθηκε από Αυτοκράτορα για να δημοσιοποιηθούν οι Κανόνες που ήσαν αναγκαίοι για την διόρθωση ζητημάτων που συνέχιζαν να εκκρεμούν από τις προηγούμενες Συνόδους.   
Κων/πολη - Δήλωσε πίστη σε όλες τις προηγούμενες Οικομενικές Συνόδους και αναθεμάτισε εκείνους που δεν "τηρούν και ασπάζονται" τα δόγματα που δίδαξαν αυτές οι Σύνοδοι.
- Απαγόρευσε την χειροτονία ανδρός με περισσότερους από ένα γάμο, ή νυμφευμένου με γυναίκα  που έχει κάνει προηγούμενο γάμο, και διέταξε την καθαίρεση όσων κληρικών βρεθούν ένοχοι να έχουν συνάψει γάμο μετά από την χειροτονία τους (αν και εγκρίνεται ο γάμος προ της χειροτονίας σε διάκονο ή σε πρεσβύτερο), επίσης διέταξε να καθαίρεται ο διάκονος ή ο πρεσβύτερος ο οποίος χωρίζει την σύζυγό του.
- Αποφάσισε πως ο πατριάρχης Νέας Ρώμης (Κων/πολης) πρέπει να απολαμβάνει ίσα προνόμια με τον πατριάρχη Παλαιάς Ρώμης.
- Προσδιόρισε μοναστικούς κανονισμούς.
- Θέσπισε Κανόνα που επιτρέπει την Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων (εσπερινός, κατά τον οποίον η Θεία Κοινωνία έχει ληφθεί από εκείνη που είχε προηγουμένως αγιασθεί)  κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής επειδή αυτές είναι ημέρες νηστείας (με εξαίρεση τα Σάββατα, τις Κυριακές και την Εορτή του Ευαγγελισμού).
- Θέσπισε Κανόνες σχετικά με την νηστεία (απαγόρευση της νηστείας τα Σάββατα ή τις Κυριακές, εκτός από το Μέγα Σάββατο - απαγόρευση αυγών και τυριού).
- Θέσπισε Κανόνα που εντέλλει αφορισμό επί μία εβδομάδα για λαϊκούς που τελούν Άγια Μυστήρια όταν είναι παρών επίσκοπος, ιερέας ή διάκονος.  
- Καταδίκασε την προφητεία, την μαντεία, την μαγεία, την δεισιδαιμονία κλπ. 
- Απαγόρευσε την σύναψη γάμου με αιρετικούς.
- Όρισε την υποβοήθηση σε έκτρωση ή την διάπραξη έκτρωσης ισοδύναμη με φόνο. 
- Καθόρισε διαδικασίες για την αποδοχή των αιρετικών μέσα στην Εκκλησία.
754 μ.Χ. Κων/πολη Αιρετική        

Μετά από πολλά χρόνια διωγμών από τον εικονοκλάστη Αυτοκράτορα Λέοντα Γ' και τον γιό του, τον εικονοκλαστη Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε', συγκλήθηκε σύνοδος για να "διαπιστωθεί" εάν οι εικόνες είναι πρέπουσες. Τα πατριαρχεία Ρώμης, Αντιοχείας, Αλεξάνρειας και Ιερουσαλήμ αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.  Οι επίσκοποι που υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν, αποδέχθηκαν την αίρεση της Εικονοκλασίας, κάτω από την πίεση του Αυτοκράτορα. Αυτή η ψευτο-σύνοδος αναθεμάτισε τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό και τον Άγιο Γερμανό της Κωνσταντινούπολης για ειδωλολατρεία των εικόνων.

 
787 μ.Χ. Νίκαια           (2η Νικαίας) 7η Οικουμενική (Αυτοκρατορική) Σύνοδος Εικονοκλασία    

Οι αποφάσεις της ψεύτικης συνόδου του 754 ποτέ δεν έγιναν αποδεκτές από τους πιστούς και αντιστάθηκαν σ' αυτές και τα μοναστήρια (παρά τον μανιώδη διωγμό από την κυβέρνηση). Με τον θάνατο του Εικονοκλάστη Αυτοκράτορα Λέοντα Δ' (υιός του Κωνσταντίνου Ε', εγγονός του Λέοντα Γ') και με την έναρξη της αντιβασιλείας της Αυτοκράτειρας Ειρήνης, έληξε και η κυριαρχία της Εικονοκλασίας.  Η Σύνοδος αυτή:

Ορίζουμε πως οι άγιες εικόνες, είτε με χρώματα, είτε σε μωσαϊκό, είτε από άλλο υλικό, πρέπει να εμφανίζονται στους ιερούς ναούς του Θεού, στα ιερά σκεύη και λειτουργικά ενδύματα, στους τοίχους, στα έπιπλα, και στις οικίες και επί των οδών, ήτοι, οι εικόνες του Κυρίου και Θεού ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού, οι εικόνες της Κυρίας Θεοτόκου, οι εικόνες των σεβασμίων αγγέλων και οι εικόνες όλων των αγίων ανθρώπων.  Οπουδήποτε και εαν αυτές παρατηρηθούν, θα κάνουν τους παρατηρητές να μνημονεύουν και να αγαπούν το πρωτότυπό τους. Ορίζουμε επίσης πως θα πρέπει να φιλούνται, και πως αποτελούν αντικείμενο τιμητικής προσκήνυσης αλλά όχι λατρείας, η οποία επιφυλάσσεται για Εκείνον ο οποίος είναι το αντικείμενο της πίστης μας και είναι η πρέπουσα για την Θεία Φύση.  Η προσκήνυση που προσφέρεται σε μια ιερή εικόνα ουσιαστικά αποδίδεται στο πρωτότυπο. Όποιος προσκηνεί μια εικόνα, στην πραγματικότητα την προσκηνεί για την πραγματικότητα την οποία αντιπροσωπεύει. 
- Ακύρωσε την ψεύτικη σύνοδο του 754 και καταδίκασε την Εικονοκλασία.
- Επιβεβαίωσε την προσκήνυση (αλλά όχι την λατρεία, η οποία πρέπει μόνο προς τον Θεό) των ιερών εικόνων.  
- Ανακήρυξη σε Αγίους τον Γερμανό και τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό.
- Καταδίκασε την σιμωνία.
- Αποφάσισε πως όσοι μυστικά τηρούν Εβραϊκά έθιμα (π.χ. την τήρηση του Σαββάτου) ενώ παριστάνουν τους Χριστιανούς, οφείλουν να ζουν φανερά ως Εβραίοι αλλά να εξαιρούνται από την Εκκλησία.
- Όρισε μοναστικούς κανονισμούς.
794 μ.Χ. Φρανκ φούρτη Δυτική - αιρετική (τοπική)       - Αντιτέθηκε στις αποφάσεις της 2ης Νικαίας,  μη αποδεχόμενη πως ήταν οικουμενική Σύνοδος.  
- Καταδίκασε τον Πάπα Αδριανό για την υποστήριξή του της 2ης Νικαίας.
- Η λατρεία των εικόνων, με τους όρους 'λατρεία', 'προσκήνυση' και οιασδήποτε μορφής υπηρέτησής τους, απαγορεύεται. 
- Αντιτέθηκε στην καταστροφή των εικόνων. Η σύνοδος τις έκρινε χρήσιμες, σαν διακοσμητικά στοιχεία ή σαν μέσα διδασκαλίας των αναλφάβητων.
809 μ.Χ. Άαχεν Δυτική — αιρετική (τοπική)       - Αποφάσισε πως η πίστη στο "Φιλιόκβε" είναι αναγκαία για την σωτηρία.  
861 μ.Χ. Κων/πολη τοπική       - Θέσπισε κανονισμούς για τον μοναχισμό, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης να ζητείται η άδεια επισκόπου για την οικοδόμηση μοναστηριού.   
- Καταδίκασε τον ευνουχισμό.
- Θέσπισε κανονισμούς για τον κλήρο.
867 μ.Χ. Κων/πολη        

Αντιδρώντας σε αυτό που αρχικά ήταν μια καθαρά διοικητική διαμάχη ανάμεσα στην Παλαιά Ρώμη και την Νέα Ρώμη (Κων/πολη), ο Αγ. Φώτιος συγκάλεσε Σύνοδο.

Όμως η Σύνοδος απέκτησε δογματικές αποχρώσεις όταν οι Φράγκοι μισσιονάριοι στην Βουλγαρία – ενεργώντας ως απεσταλμένοι του Πάπα Νικολάου – εισήγαγαν το «Φιλιόκβε» μέσα στο Σύμβολο της Πίστεως (το «Πιστεύω») και καταδίκασαν εκείνους που διατήρησαν το Σύμβολο της Πίστεως στην αρχική του καθαρότητα. Καταδίκασαν την παραδοσιακή χρήση του ένζυμου άρτου στην Θεία Ευχαριστία, διδάσκοντας την καινοτομία του άζυμου άρτου. Επίσης καταδίκασαν τον γάμο των κληρικών.

Η Σύνοδος συμπεριελάμβανε τους αρχιεπισκόπους της Τριρ, Κολωνίας και Ραβέννας από την Δύση.

Αφόρισε και αναθεμάτισε τον Πάπα Νικόλαο που δήλωσε (το 865 – ο πρώτος πάπας που έκανε κάτι τέτοιο)  πως ο Πάπας είχε εξουσία «εφ’ όλης της γης, ήτοι, πάνω σε κάθε Εκκλησία».

 
869-870 μ.Χ. Κων/πολη Αιρετική      

Μόνο 12 επίσκοποι συμμετείχαν στην αρχή, και η συμμετοχή δεν ξεπέρασε τα 103 άτομα. Προήδρευσαν οι εκπρόσωποι του Πάπα Αδριανού Β'.  Ο Φώτιος είχε ήδη καταδικασθεί , χωρίς ακροαματική διαδικασία, σε μια Ρωμαϊκή σύνοδο. Στην Κωνσταντινούπολη η υπεράσπιση διακόπηκε πρόωρα, και όταν αρνήθηκε να υπογράψει την καταδίκη του, αφορίσθηκε. Το αποτέλεσμα των συνόδων αυτών ήταν να ενταθεί η πικρία ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση.............................................................. Δεν αναγνωρίσθηκε ως Οικουμενική από τους Λατίνους μέχρι τον 11ο αιώνα (και τότε ονομάσθηκε "Ογδόη Οικουμενική" από το Βατικανό).  Δεν αναγνωρίσθηκε ποτέ από τους Ορθοδόξους.

 
AD 879-880 Κων/πολη (4η Κων/πολης) 8η Οικουμενική (Αυτοκρατορική) Σύνοδος [1]       - Επέλυσε τα σκάνδαλα ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση που αφορούσαν την Βουλγαρία. Αν κάποιος όμως τομήσει να ξαναγράψει και να αποκαλέσει "Κανόνα Πίστεως" κάποια άλλη έκθεση εκτός από το ιερό Σύμβολο το οποίο έχει διαδοθεί στα πέρατα εκ των άνω, δια των μακαριστών και αγίων Πατέρων μέχρι και δι' ημών, και να υφαρπάσουν το κύρος της ομολογίας εκείνων των θείων ανδρών, και να επιβάλλει σ' αυτό τις δικές του επινοημένες φράσεις και να το προωθήση αυτό ως κοινή διδασκαλία στους πιστούς ή σ' εκείνους που επιστρέφουν από κάποιου είδους αίρεση, και επιδείξουν το θράσος να νοθεύσουν ολότελα την αρχαιότητα αυτού του ιερού και σεβάσμιου Όρου με παράνομες λέξεις, ή προσθήκες, ή αφαιρέσεις, τότε ένας τέτοιος άνθρωπος θα πρέπει -σύμφωνα με το ψήφισμα των αγίων και Οικουμενικών Συνόδων, το οποίο έχει ήδη εγκριθεί πριν από εμάς, να υποβληθεί σε τελεία καθαίρεση αν τύχει και είναι εκ του Κλήρου, ή να εκδιωχθεί με ανάθεμα αν τύχει και είναι ένας από τους λαϊκούς.  Θεωρούμε λοιπόν ως εχθρούς του Θεού και της αλήθειας εκείνους που σκέπτονται αλλιώς (σε σχέση με το Σύμβολο της Πίστεως ).   
- Απέβαλλε όσους δεν αναγνώριζαν την 2η Σύνοδο Νικαίας ως 7η Οικουμενική Σύνοδο.
- Επικήρυξε και αποκήρυξε τις τοπικές συνόδους της Ρώμης και Κωνσταντινούπολης που εναντιώθηκαν στον Άγιο Φώτιο.
- Όρισε πως το Σύμβολο της Πίστεως από την 1η Κωνσταντινούπολης  (το Σύμβολο Νικαίας-Κωσταντινουπόλεως) θα παρέμενε δια παντός 'ακαινοτόμητο' και 'αμετάβλητο'.
- Απαίτησε όπως όλοι όσοι είχαν αφορισθεί από την Ρώμη να τους αντιμετωπίζει έτσι και η Κωνσταντινούπολη, και αντιστρόφως.  

Εάν κανείς τολμήσει να ξαναγράψει άλλο Σύμβολο εκτός από αυτό, ή να προσθέσει σ' αυτό, ή να αφαιρέσει κάτι από αυτό, ή να αφαιρέσει οτιδήποτε από αυτό και να το αποκαλέσει Κανόνα, θα καταδικασθεί και θα αποβληθεί από την Χριστιανική Ομολογία.  Διότι, αν αφαιρεθεί κάτι, ή προστεθεί κάτι στην Αγία και Ομοούσιο και Αδιαίρετη Τριάδα, θα είναι δηλωτικό του ότι η ομολογία που είχαμε πάντοτε, μέχρι σήμερα, είναι ατελής. Θα καταδίκαζε την Αποστολική Παράδοση και την διδασκαλία των Πατέρων.  Εάν λοιπόν, φτάσει κάποιος σε τέτοιο σημείο ανοησίας, ώστε να τολμήσει να κάνει όσα αναφέραμε προηγουμένως, και να καταθέσει κάποιο άλλο Σύμβολο και να το ονομάσει Κανόνα, ή να προσθέσει ή να αφαιρέσει από το υπάρχον Σύμβολο που μας παραδόθηκε από την πρώτη, μεγάλη, αγία και Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας, ας είναι αυτός Ανάθεμα.

Η Σύνοδος αυτή πληρούσε όλα τα κριτήρια μιας "Οικουμενικής":                                          συγκλήθηκε με διαταγή Αυτοκράτορα και εγκρίθηκε από τους πατριάρχες της Παλαιάς Ρώμης, Νέας Ρώμης (Κων/πολης), Αντιοχείας, Αλεξανδρείας και Ιερουσαλήμ.  Όμως δεν έγινε αποδεκτή από τους Λατίνους ως "Οικουμενική" (επειδή τους καταδικάζει), ούτε από τους Δυτικίζοντες Ορθοδόξους. Αναγνωρίζεται από τους παραδοσιακούς Ορθοδόξους Χριστιανούς. 

1082 Κων/πολη τοπική   Ιωάννης Ιταλος   - Καταδίκασε εκείνους που επιζητούν να μάθουν πώς ακριβώς ενώθηκε ο Λόγος με την ανθρώπινη ουσία Του.  
- Καταδίκασε διάφορες Ελληνικές (παγανιστικές) ιδέες, δηλαδή:
- πως η ψυχή αφανίζεται μετά τον θάνατο.
- πως η δημιουργία είναι αιώνια ή αμετάβλητη
- άρνηση των θαυμάτων του Χριστού, της Θεοτόκου, και όλων των Αγίων Του.
- την πεποίθηση πως η Ελληνική φιλοσοφία είναι αληθινή.
- πως η δημιουργία δεν είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης του Θεού.
- πως οι ψυχές προϋπάρχουν.
- πως η κόλαση είναι προσωρινή και πως ολόκληρη η δημιουργία θα αποκατασταθεί.
- πως η Βασιλεία του Ουρανού είναι προσωρινή.
1123 Ρώμη Δυτική — αιρετική       Αναγνωρισμένη μόνο από το Βατικανό.  Ονομάσθηκε "1η Σύνοδος Λατερανού  / 9η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό: υπό τον έλεγχο του Πάπα, η σύνοδος αυτή έδωσε ακόμη περισσότερη ισχύ στον Παπισμό.  
1139 Ρώμη Δυτική — αιρετική       Αναγνωρισμένη μόνο από το Βατικανό.  Ονομάσθηκε "2η Σύνοδος Λατερανού  / 10η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό: υπό τον έλεγχο του Πάπα, η σύνοδος αυτή έδωσε ακόμη περισσότερη ισχύ στον Παπισμό και υιοθέτησε μέτρα εναντίον του αντι-Παπισμού.  
1157 Κων/πολη   (Σύνοδος Βλαχερνών) τοπική[2]       Καταδίκασε εκείνους                που λένε:  
  -πως ο Χριστός προσέφερε την θυσία Του μόνο στον Πατέρα, και όχι στον Εαυτόν Του και στο Άγιο Πνεύμα.
  -πως η θυσία της Θείας Λειτουργίας είναι μόνο συμβολισμός της θυσίας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. 
Βασιλάκης - πως η θυσία κατά την Θεία Λειτουργία δεν είναι η ίδια η θυσία του Χριστού στον Σταυρό. 
  - πως οι άνθρωποι συμφιλιώθηκαν με τον Υιό μέσω της ενσάρκωσης, και με τον Πατέρα μέσω του Πάθους.
Σωτήριχος - πως η θεοποίηση της ανθρωπότητας του Ιησού κατέστρεψε την ανθρώπινη φύση Του.
  - πως η θεοποιημένη ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν αξίζει να λατρεύεται.
  - πως εφ' όσον η ανθρώπινη φύση του Χριστού 'κατακλύσθηκε' από την Θεότητά Του, το Πάθος Του συνεπώς ήταν μια ψευδαίσθηση.
  - πως τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης του Χριστού (η δημιουργικότητα, ο περιορισμός και τα άμεμπτα πάθη) υπάρχουν μόνο υποθετικά, όταν κανείς εξετάσει αφηρημένα την ανθρώπινη φύση του Χριστού, και όχι πραγματικά και αληθινά.
1166 Κων/πολη τοπική   Κωνσταντίνος ο Βούλγαρος   Καταδίκασε εκείνους που ισχυρίζονται πως τα λόγια ‘Ο Πατέρας μου είναι ανώτερος από Εμένα’ αναφέρονται μόνο στην ανθρώπινη φύση του Χριστού και εκλαμβάνονται αφηρημένα,  και εκείνους που εξηγούν την δήλωση αυτή με διάφορους τρόπους, ένας εκ των οποίων είναι  πως τα λόγια : ‘Ο Πατέρας μου είναι ανώτερος από Εμένα’ αναφέρονται στο γεγονός πως η ανθρώπινη φύση του Χριστού διατήρησε τις ιδιότητές της κατά την υποστατική ένωση.  
1179 Ρώμη Δυτική — αιρετική       Αναγνωρισμένη μόνο από το Βατικανό.  Ονομάσθηκε "3η Σύνοδος Λατερανού  / 11η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό: ο Παπισμός γίνεται ακόμη πιό ισχυρός - υιοθέτησε μέτρα εναντίον των Waldenses και των Αλβιγενσιανών - θέσπισε την προϋπόθεση πως είναι ανάγκη να υπάρχει πλειοψηφία 2/3 αποτελούμενη απο καρδινάλιους, προκειμένου να εκλεγεί ένας Πάπας. Αυτές οι Λατινικές Σύνοδοι           ( 11-12-13-14 ) πρέπει να κατανοηθούν σε σχέση με την Διαμάχη για το Αξίωμα (Investiture Controversy) και την Γρηγοριανή Επανάσταση (πήρε το όνομα αυτό από τον Πάπα Γρηγόριο ο οποίος την ξεκίνησε), η οποία επιδίωκε να ενισχύσει την δύναμη του Παπισμού έναντι των κοσμικών εξουσιών.
1215 Ρώμη Δυτική — αιρετική       Αναγνωρισμένη μόνο από το Βατικανό.  Ονομάσθηκε "4η Σύνοδος Λατερανού  / 12η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό : πρώτη επίσημη χρήση του Σχολαστικού όρου "transubstantiation" (μετουσίωση) - υιοθέτησε μέτρα εναντίον των Καθαρών και των Αλβιγενσιανών - καθόρισε τα επίσημα βιβλία της Αγίας Γραφής για τους οπαδούς του Πάπα της Παλαιάς Ρώμης.
1245 Λυών  (Γαλλία) Δυτική — αιρετική       Αναγνωρισμένη μόνο από το Βατικανό.  Ονομάσθηκε "1η της Λυών  /  13η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό:  ενέκρινε την Παπική εξουσία ως υπεράνω των κοσμικών εξουσιών, συμπεριλαμβανομένης της εκθρόνισης του Φρειδερίκου Β' της αυτοαποκαλούμενης "Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας".
1274 Λυών  (Γαλλία) Αποτυχημένη "σύνοδος επανασύνδεσης"       Συγκλήθηκε με κίνητρα, ήτοι, την επιθυμία των Παπών να επιτύχουν την αναγνώριση του πρωτείου τους καθώς και την επιθυμία των αυτοκρατόρων να λαμβάνουν υλική και στρατιωτική βοήθεια.  Ο Αυτοκράτωρ Μιχαήλ ουσιαστικά υποχρέωσε τους λίγους Ορθοδόξους Επισκόπους να βάλουν και την δική τους σφραγίδα στις αξιώσεις τους.   Απορρίφθηκε η σύνοδος αυτή από ολόκληρη την Ανατολή, και θεωρήθηκε ανούσια.   Η αδελφή του Αυτοκράτορα Μιχαήλ είχε δηλώσει: ‘Καλύτερα να αφανισθεί η αυτοκρατορία του αδελφού μου, παρά η καθαρότητα της Ορθοδόξου πίστεως.’  Αποκηρύχθηκε από τον διάδοχο του Μιχαήλ. 
Θεωρήθηκε ως η "2η της Λυών / 14η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό.
1285 Κων/πολη τοπική Εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος     Διευκρίνισε την διδασκαλία περί της προέλευσης του Αγίου Πνεύματος. Αναγνωρίζεται, πως ό ίδιος ο Παράκλητος ακτινοβολεί και εκδηλώνεται αιωνίως με την μεσιτεία του Υιού, όπως ακτινοβολεί το φως από τον Ήλιο με την μεσιτεία των ακτίνων........όμως αυτό δεν σημαίνει πως η ύπαρξή Του (του Παράκλητου) οφείλεται στον Υιό ή στην μεσιτεία του Υιού.  
1311-1312 Βιέννη   (Αυστρία) Δυτική — αιρετική       Αναγνωρισμένη μόνο από το Βατικανό. Ονομάσθηκε "Βιέννης /  15η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό.  Αποσιώπησε τους Ναϊτες και θέσπισε ακόμα περισσότερες μεταρρυθμίσεις που ενίσχυαν τον Παπισμό.  
1341  -   1349  -   1351            Κων/πολη 9η Οικουμενική (Αυτοκρατορική) Σύνοδος[3]      =================                    

 

(Οι 3 χωριστές Σύνοδοι θεωρούνται ως μία, επειδή ασχολήθηκαν με το ίδιο θέμα)

Αυγουστινι ανισμός   Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς - Καταδίκασε τον Αυγουστινιασμό, όπως παρουσιάσθηκε από τον Βαρλαάμ τον Καλαβρό και τον Ακίνδυνο.  
  - Απέρριψε την διδασκαλία πως οι ιδιότητες του Θεού είναι ολόϊδιες με την ουσία Του.
  - Καταδίκασε εκείνους που νομίζουν πως το φως της Μεταμορφώσεως του Χριστού ήταν ένα δημιουργημένο φαινόμενο.
Βαρλαάμ ο Καλαβρός - Καταδίκασε εκείνους που δενπιστεύουν ότι το θείο Φως είναι η άκτιστη Χάρις και Ενέργεια του Θεού, η οποία προέρχεται από την ουσία του Θεού.  
  - Καταδίκασε εκείνους που δεν αναγνωρίζουν την αδιαίρετη διάκριση ανάμεσα στην ουσία του Θεού και την ενέργεια του Θεού.
  - Καταδίκασε εκείνους που αρνούνται πως η ενέργεια του Θεού είναι άκτιστη.
Ακίνδυνος - Καταδίκασε εκείνους που λένε πως η διάκριση ανάμεσα στην ενέργεια και την ουσία υπονοεί πως ο Θεός δεν είναι απλός και ενιαίος.
  - Καταδίκασε εκείνους που υποστηρίζουν πως ο όρος "Θεότητα" πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο ως προς την ουσία του Θεού και όχι στην Θεία ενέργεια. 
  - Καταδίκασε εκείνους που ισχυρίζονται πως η Θεία Ουσία κοινωνείται.
  - Απέρριψε την Αυγουστίνεια άποψη περί αποκάλυψης μέσω κτιστών συμβόλων και φωτισμένης όρασης. 
1414-1418 Κωνστάντη Δυτική       - Διευθέτησε την διάκριση μεταξύ πολλαπλών διεκδικητών, με την καθαίρεση και των τριών ανδρών που δήλωναν πως είναι Πάπας, και την εκλογή νέου Πάπα. Υποστηρίχθηκε πως μια γενική σύνοδος ή συμβούλιο είχε μεγαλύτερη εξουσία από τον Πάπα.   
- Ονομάσθηκε "16η Οικουμενική Σύνοδος" από τον Πάπα, αφού αποσύρθηκαν οι δηλώσεις ότι μια γενική σύνοδος ή συμβούλιο έχει μεγαλύτερη εξουσία από τον Πάπα.
1431-1437 Βασιλεία  (Ελβετία) Δυτική       - Όρισε πως η Σύνοδος είχε μεγαλύτερη εξουσία από τον Πάπα, όμως η συνοδική εξουσία περιορίσθηκε και πάλι, όταν ο Πάπας ανακήρυξε ως αιρετική την Σύνοδο της Βασιλείας.   
1437-1439 Φερράρα (Ιταλία) Δυτική — αιρετική       Αντίπαλη σύνοδος εκείνης της Βασιλείας.  
1439-1442 Φλωρεντία  (Ιταλία) Αποτυχημένη "σύνοδος επανασύνδεσης"      

Συγκλήθηκε με κίνητρα, ήτοι, την επιθυμία των Παπών να επιτύχουν την αναγνώριση του πρωτείου τους καθώς και την επιθυμία των αυτοκρατόρων να λαμβάνουν υλική και στρατιωτική βοήθεια.  Κύριο θέμα: το Φιλιόκβε.  Έληξε η Σύνοδος με την αποδοχή της προσθήκης του Φιλιόκβε από τους περισσότερους Ορθοδόξους επισκόπους, με τις αξιώσεις περί παπικού πρωτείου, και την αποδοχή της Λατινικής ιδέας περί Καθαρτηρίου.  Με την επιστροφή τους στην Ανατολή, σχεδόν όλοι οι επίσκοποι ανακάλεσαν το "σύμφωνό" τους, που τους είχε επιβληθεί από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη.

 
- Απερρίφθη σθεναρά από τους Ορθοδόξους πιστούς σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των περιοχών των Σλάβων.
- Αποκηρύχθηκε  επίσημα από το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, το 1472.
- Χρησίμευσε ως πρότυπο για τους Ουνίτες του Ρωμαιοκαθολικισμού.
1442-1445 Ρώμη - Αναγνωρίσθηκε από το Βατικανό ως "17η Οικουμενική Σύνοδος". 
1484 Κων/πολη   Η σύνοδος της Φλωρεντίας  -     - Καταδίκασε την Σύνοδο της Φλωρεντίας  
Πανορθόδοξη Σύνοδος

Αυτοαποκαλούμενη "οικουμενική" (παρέστησαν και οι 4 Πατριάρχες)

Το "Φιλιόκβε"  - - Καταδίκασε το Φιλιόκβε
Εισδοχή των Λατίνων στην Εκκλησία - Όρισε πως "οι Λατίνοι μεταστραφέντες στην Ορθοδοξία μπορούν να ενταχθούν στην Ορθοδοξία, μόνο με Χρίσμα και εφ' όσον υπογράψουν μια σχετική Δήλωση (Libellus) Πίστεως, η οποία να συμπεριλαμβάνει την αποκήρυξη των Λατινικών λαθών.’
  - Συνέταξε ειδική Ακολουθία για την Εισδοχή των Λατίνων στην Ορθόδοξη Εκκλησία
1512-1517 Ρώμη Δυτική — αιρετική       Ονομάσθηκε "5η Λατερανού / 18η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό.  Δήλωσε πως ο Πάπας είναι ανώτερος από την Οικουμενική Σύνοδο.  Παρέδωσε επίσημες παπικές διδαχές περί Αξιομισθίας ("Συγχωροχάρτια").  
1545-1563 Τριδέντο Δυτική — αιρετική       Ονομάσθηκε "19η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό.  Επειδή ως επί το πλείστον αποτέλεσε αντίδραση στον Προτεσταντισμό, εξέδωσε μεγάλο αριθμό αποφάσεων σχετικών με δογματικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης και της Αυγουστίνειας άποψης περί του "προπατορικού αμαρτήματος", την πίστη στο Καθαρτήριο, τις Αξιομισθίες (Συγχωροχάρτια), το πρωτείο του Πάπα εφ' όλης της Χριστιανοσύνης, κλπ..  
1583 Ιερουσαλήμ Πανορθόδοξη Σύνοδος Διάφορες δοξασίες Λατίνων     - Καταδίκασε εκείνους που δεν πιστεύουν πως το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα μόνο στην ουσία, και από τον Πατέρα και τον Υιό εκπορεύεται εν χρόνω.  
- Καταδίκασε την δοξασία πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός χρησιμοποίησε άζυμο άρτο στον Μυστικό Δείπνο. 
- Καταδίκασε την πίστη στο Καθαρτήριο.
- Καταδίκασε την πίστη πως ο Πάπας -αντί του Κυρίου Ιησού Χριστού- είναι η κεφαλή της Εκκλησίας.
- Καταδίκασε την χρήση του Γρηγοριανού ημερολογίου και το νέο Πασχάλιον αυτού.
- Επανεβεβαίωσε την τήρηση των αποφάσεων της 1ης Νικαίας (325 μ.Χ.).
1642 Ιάσι  (Ρουμανία) τοπική       - Επανεβεβαίωσε ως "γνήσια μέρη τηςΑγίας Γραφής" τα εξής: Εσδρας Α' (3 βιβλία Εσδρά στην Βουλγκάτα), Θωβίτ, Ιουδίθ, τα 3 βιβλία των Μακκαβαίων, Σοφία Σολωμόντος, Σοφία Σειράχ (Εκλησιαστής), Βαρούχ, και η Επιστολή Ιερεμία.  
- Ενέκρινε την αναθεωρημένη "Ομολογία του Πέτρου Μογγίλα", απαλλαγμένη από τα διάφορα Λατινικά λάθη όπως το Καθαρτήριο,  κλπ.
1672 Ιερουσαλήμ Πανορθόδοξη Σύνοδος   Κύριλλος Λουκάρις   - Καταδίκασε τον Καλβινισμό του Κυρίλλου Λουκάρεως Πιστεύουμε πως ο άνθρωπος δεν δικαιώνεται μόνο δια της πίστεως, αλλά δια της πίστεως που ενεργεί μέσα από την αγάπη, δηλαδή, δια της πίστεως και των έργων.... Όμως τα έργα τα εκλαμβάνουμε όχι ως μαρτυρίες που πιστοποιούν την κλήση μας, αλλά ως καρπούς αφ' εαυτού τους, χάρις στους οποίους η πίστη γίνεται αποτελεσματική, και, επειδή θα αξιολογούνται (ένεκεν των Θείων υποσχέσεων), ο κάθε πιστός θα λάβει αναλόγως του τι έχει πράξει μέσω του σώματός του - είτε αγαθό, είτε κακό.
- Επανεβεβαίωσε την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος από τον Πατέρα μόνο.
- Καταδίκασε την "δικαίωση δια της πίστεως μόνο".
- Ευκρινώς συμπεριλαμβάνει τα βιβλία: Σοφία Σολωμόντος, Ιουδίθ, Θωβίτ, Ο Δράκων (Βηλ), Σωσάννα, Μακκαβαίοι, και Σειράχ ως "γνήσια τμήματα της Αγίας Γραφής".
- Αρνήθηκε πως ο αδιόρθωτος άνθρωπος είναι εντελώς διεφθαρμένος.
1722 Κων/πολη τοπική Καθαρτήριο     - Καταδίκασε την καινοτομία του Καθαρτηρίου. Εμείς οι θεοφοβούμενοι, ακολουθώντας την αλήθεια και αποστρεφόμενοι τέτοιες καινοτομίες, ομολογούμε και αποδεχόμαστε δύο τοποθεσίες για τις ψυχές των κεκοιμημένων: τον παράδεισο και την κόλαση, για τους δικαίους και για τους αμαρτωλούς, καθώς μας διδάσκει η Αγία Γραφή.  Δεν αποδεχόμαστε μια τρίτη τοποθεσία - ένα καθαρτήριο - κατ' οιονδήποτε τρόπο, καθόσον  ούτε οι Γραφές, ούτε οι Πατέρες μας εδίδαξαν τέτοιου είδους πράγμα.  Πιστεύουμε όμως, πως αυτές οι δύο τοποθεσίες έχουν πολλούς χώρους διαμονής...
Ουδείς εκ των διδασκάλων της Εκκλησίας δεν μας παρέδωσε ή μας δίδαξε για ένα τέτοιου είδους Καθαρτήριο, αλλά όλοι τους ομιλούν για μία μόνο τοποθεσία τιμωρίας - τον Άδη - όπως επίσης μας διδάσκουν για ένα μόνο φωτεινό και λαμπρό τόπο - τον Παράδεισο.  Όμως, και οι ψυχές των αγίων και των δικαίων πηγαίνουν αδιαμφισβήτητα στον Παράδεισο, και οι ψυχές των αμαρτωλών πηγαίνουν στον Άδη, εκ των οποίων οι βέβηλοι και εκείνοι που αμάρτησαν ασυγχώρητα τιμωρούνται παντοτεινά και όσοι έχουν αμαρτήσει συγχωρητά και ήπια ελπίζουν να λάβουν συγχώρηση δια του ανέκφραστου ελέους του Θεού.  

Διότι, για λογαριασμό τέτοιων ψυχών - δηλαδή των ήπια και συγχωρητά αμαρτησάντων - υπάρχουν μέσα στις προσευχές της Εκκλησίας οι δεήσεις, οι λειτουργίες, καθώς και τα μνημόσυνα και οι ελεημοσύνες, ώστε οι ψυχές εκείνες να λάβουν χάρη και ανακούφιση. Έτσι, όταν η Εκκλησία προσεύχεται για τις ψυχές των κεκοιμημένων, ευχόμεθα να βρουν ανάπαυση από τον Θεό, αλλά όχι μέσα από το πυρ και το καθαρτήριο, παρά μόνο μέσα από την θεία αγάπη για την ανθρωπότητα, όπου φαίνεται η άπειρη καλοσύνη του Θεού.

1727 Κων/πολη τοπική Διδαχές της Θείας Ευχαριστίας     - Καταδίκασε τις καινοτομίες του άζυμου άρτου. Είναι σωστό να πιστεύουμε και να ομολογούμε πως η υπέρτατα μυστηριακή και πανάγια τελετή και Ευχαριστία της Θείας Λειτουργίας και αναίμακτης θυσίας, η οποία είναι εις ανάμνηση του Χριστού του Θεού ημών ο οποίος εθελουσίως θυσιάστηκε υπέρ ημών, θα τελείται με τον ακόλουθο τρόπο.  Προσφέρεται ζυμωτός άρτος μαζί με οίνο και χλιαρό νερό, τοποθετημένα στο δισκοπότηρο, όπου μεταβάλλονται υπερφυσικά - ο μεν άρτος σε εκείνο το ζωοποιό Σώμα του Κυρίου και οι οίνος στο πολύτιμο Αίμα Του, από το Πνεύμα το Άγιο, δια των προσευχών και επικλήσεων του ιερέως, εξαρτώμενα από την δύναμη των λόγων του Κυρίου.
- Καταδίκασε την μετάληψη της Θείας Κοινωνίας όταν δεν δίδεται ως άρτος και οίνος μαζί. Όχι πως ο καθαγιασμός πραγματοποιείται με τα λόγια "Λάβετε, φάγετε" κλπ., ή τα λόγια "Πίετε εξ αυτού, πάντες" κλπ., όπως πιστεύουν οι Λατίνοι, καθότι έχουμε διδαχθεί πως ο καθαγιασμός λαμβάνει χώρα με την προσευχή του ιερέα και με τα λόγια που αυτός προφέρει, ήτοι: "Ποιών τον άρτον τούτον σε Σώμα του Χριστού Σου, και αυτό που είναι μέσα στο Ποτήριον, το πολύτιμον Αίμα του Χριστού Σου, μεταβαλλών αυτά δια του Πνεύματός Σου του Αγίου", καθώς οι ενδοξώτατοι Απόστολοι και Πατέρες οι πλήρεις Πνεύματος Αγίου που συνέταξαν τις θείες λειτουργίες μας εξήγησαν και μας παρέδωσαν, και καθώς αυτή η παράδοση της θείας διδασκαλίας τους έφθασε σε εμάς και στην Αγία Εκκλησία του Χριστού, και επίσης καθώς φαίνεται καθαρά από την υπόδειξη του Ιδίου του Κυρίου. ο Οποίος προσευχήθηκε πρώτα και μετά διέταξε τους Αποστόλους Του: "τουτο ποιείτε, εις την Εμήν Ανάμνησιν". 
  Αποδεχόμαστε λοιπόν, πως κατά την επίκληση του ιερέως αγιάζεται εκείνο το ανέκφραστο Μυστήριο, και το ζωντανό και ενωμένο-με-τον-Θεό Σώμα του Ιδίου του Σωτήρος μας, καθώς και το ίδιο το Αίμα του, είναι όντως και στην ουσία τους παρόντα, και πως το όλον -χωρίς να είναι κατ'οιονδήποτε τρόπο εμποδισμένο- τρώγεται από εκείνους που μεταλαμβάνουν, και το οποίο έχει θυσιαστεί αναίμακτα.  Επίσης πιστεύουμε χωρίς αμφιβολία πως κατά την λήψη και την κοινωνία αυτού, παρ' ότι είναι σαν ένα είδος, όμως το όλον και το πλήρες του Χριστού είναι παρόν. Πάντως, σύμφωνα με την αρχαία παράδοση που έχει επικρατήσει στην καθολική Εκκλησία, παραλάβαμε πως η Θεία Κοινωνία τελείται από όλους τους πιστούς -τον κληρο και τον λαό- χωριστά και στα δύο είδη (Τιμίων Δώρων), και όχι ο λαός στο ένα είδος, και οι ιερείς στα δύο, όπως γίνεται με την καινοτομία που λανθασμένα εισήγαγαν οι Λατίνοι.

Σημ.: Ορισμένοι εσφαλμένα μεταφράζουν - είτε εκ παραδρομής, είτε εσκεμμένα - τον όρο "μεταβολή", αντικαθιστώντας με τον όρο "μετουσίωση" την ορθή και κυριολεκτική του έννοια, δηλαδή "αλλαγή", επιχειρώντας έτσι να κάνει την Ορθόδοξη διδασκαλία να μοιάζει ολόιδια με εκείνη των Λατίνων.

Ως επεξηγηματική και πλέον σημαντική κατ' ακρίβειαν δήλωση της αλλαγής αυτής του άρτου και του οίνου σε Σώμα του ιδίου του Κυρίου και σε Αίμα Του, οι πιστοί οφείλουν να αναγνωρίσουν και να αποδεχθούν την λέξη "μεταβολή", την οποία έχει χρησιμοποιήσει στο σύνολό της η καθολική Εκκλησία και που έχει προσλάβει ως την πλέον αρμόζουσα δήλωση του Μυστηρίου αυτού.  Επι πλέον, πρέπει να απορρίπτουν την χρήση άζυμου άρτου σαν ύστερη καινοτομία, και να μεταλαμβάνουν της αγίας αυτής τελετουργίας με ζυμωτό άρτο, όπως ήταν το έθιμο από την αρχή στην καθολική Εκκλησία του Χριστού.
1755 Κων/πολη τοπική Βάπτισμα       Μόλις προ 3 ετών τέθηκε το ερώτημα: Όταν έλθουν προς εμάς οι αιρετικοί, τα βαπτίσματά τους αναγνωρίζονται, δεδομένου ότι αυτά τελέσθηκαν σε αντίθεση με την παράδοση των Αγίων Αποστόλων και ιερών Πατέρων, και αντίθετα με την παράδοση και την τάξη της καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας;   Εμείς, που ελέω Θεού ανατραφήκαμε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και που τηρούμε τους κανόνες των ιερών Αποστολών και θείων Πατέρων, αναγνωρίζουμε μόνο μια Εκκλησία, την Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. 
    Συνεπώς, αναγνωρίζουμε μόνο τα δικά της Μυστήρια και κατά συνέπεια μόνο το δικό της Βάπτισμα αποδεχόμαστε. Από την άλλη, αποστρεφόμαστε, με κοινή απόφαση, όλες τις τελετές που δεν τελούνται όπως είχε διατάξει το Άγιο Πνεύμα τους ιερούς Αποστόλους, και όπως η Εκκλησία του Χριστού τελεί μέχρι των ημερών μας, επειδή πρόκειται για εφευρήματα διεφθαρμένων ανδρών, και εμείς τις θεωρούμε περίεργες και ξένες προς ολόκληρη την Αποστολική Παράδοση. 
Εισδοχή μεταστραφέντων

- Αποφάσισε πως ουδείς Δυτικός — Λατίνος ή Προτεστάντης — έχει Μυστήρια, και πως μπορούν να ενταχθούν στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία μόνο δια του Βαπτίσματος.

Συνεπώς, δεχόμαστε εκείνους που έρχονται προς εμάς από αυτές (τις τελετές) ως ανίερους και αβάπτιστους. ... τηρούμε την 2η (Κανών 7) και την Πενθέκτη (Κανών 95) άγιες και Οικουμενικές Συνόδους, οι οποίες μας διατάζουν να παραλαμβάνουμε ως αβάπτιστους εκείνους που προσβλέπουν στην Ορθοδοξία, οι οποίοι δεν βαπτίσθηκαν με τρεις καταδύσεις και τρεις αναδύσεις, και στην κάθε κατάδυση να επικαλείται μεγαλοφώνως η κάθε μία από τις θεϊκές υποστάσεις (εις το όνομα του Πατρός, του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος), αλλά βαπτίσθηκαν με κάποιον άλλο τροπο.
    Και εμείς λοιπόν τηρούμε αυτά τα θεϊκά και ιερά διατάγματα, και απορρίπτουμε και αποστρεφόμαστε τα βαπτίσματα που ανήκουν σε αιρετικούς, επειδή είναι αντίθετα και ξένα προς την θεϊκή Αποστολική υπαγόρευση.  Είναι άχρηστα ύδατα, όπως είπαν ο Άγιος Αμβρόσιος και ο Μέγας Αθανάσιος.  Δεν πρσφέρουν κάνενα αγιασμό σε εκείνους που τα αποδέχονται, ούτε χρησιμεύουν για ξέπλυμα των αμαρτιών.  Παραλαμβάνουμε εκείνους που μεταβαίνουν στην Ορθόδοξη Πίστη, που βαπτίσθηκαν χωρίς να έχουν βαπτισθεί, ως αβάπτιστους, και χωρίς κίνδυνο τους βαπτίζουμε σύμφωνα με τους Αποστολικούς και συνοδικούς Κανόνες, εις τους οποίους (Κανόνες) σταθερά βασίζεται η Αγία και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, η κοινή Μητέρα όλων μας. 
1819 Κων/πολη τοπική       - Ενέκρινε την επιμονή των Κολλυβάδων μοναχών για συχνή μετάληψη της Θείας Κοινωνίας.  
- Ενέκρινε την διδασκαλία των Κολλυβάδων μοναχών περί της βιωματικής εμπειρίας του ησυχασμού εν αντιθέσει προς τους μεταφυσικούς συλλογισμούς και τον ορθολογισμό.
1838 Κων/πολη τοπική       - Αποτέλεσμά της ήταν η έκδοση της ‘Εγκυκλίου της Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως το 1838: Κατά των Λατινικών Καινοτομιών’  
1869-1870 Βατικανό Δυτική — αιρετική       Ονομάσθηκε "1η Βατικανού / 20η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό.  Περιέγραψε το παπικό πρωτείο και το παπικό αλάθητο.  Ανέστειλε τις εργασίες της συνόδου λόω συγκέντρωσης Ιταλικών δυνάμεων έξω από το Βατικανό (Τα Παπικά Κράτη είχαν ήδη απορρίψει τον Παπικό έλεγχο, και ενώθηκαν με την νέα χώρα της Ιταλίας).  
1872 Κων/πολη τοπική Εθνο-φυλετισμός     - Καταδίκασε ως αιρετική την οργάνωση της Εκκλησίας με εθνικά (φυλετικά) κριτήρια μέσα στην ίδια γεωγραφική περιφέρεια  
- Καταδίκασε τον ρατσισμό
1895 Κων/πολη Πανορθόδοξη       Είχε ως αποτέλεσμα την έκδοση της Πατριαρχικής Εγκυκλίου του 1895  
1923 Κων/πολη Διορθόδοξη Συνέλευση       - Εξουσιοδότησε τις τοπικές εκκλησίες να χρησιμοποιούν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό Ημερολόγιο, διατηρώντας ταυτόχρονα το παραδοσιακό Πασχάλιο.  
1959-1965 Βατικανό Δυτική — αιρετική       Ονομάσθηκε "2η Βατικανού / 21η Οικουμενική Σύνοδος" από το Βατικανό.  Έκλεισε επισήμως την 1η Βατικανού, εξέδωσε πολλά έγγραφα που στόχευαν στην αναμόρφωση την Ρωμαιοκαθολική θρησκεία.  Θέσπισε την αποχώρηση από τις παραδοσιακές ευσέβειες.  








 

ΣΧΟΛΙA:

Παραθέτουμε μερικά απο τα πολλά στοιχεία πως η Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη έχει περισσότερες από Επτά Οικουμενικές Συνόδους.   Τρεις είναι οι κύριοι παράγοντες που οι επόμενες Σύνοδοι έχασαν (στην αντίληψη πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών) το "Οικουμενικό" καθεστώς τους:

  • 1. Κάτω από τους Οθωμανούς, απαγορευόταν το τύπωμα Ορθοδόξων λειτουργικών βιβλίων.  Ο μόνος τρόπος να εκτυπωθεί τέτοιο υλικό ήταν να δίνονται για τύπωμα στην Δύση, και η Βενετία έτεινε να είναι η προτεινόμενη τοποθεσία για αυτό.  Όμως, στην Δύση, και στην Βενετία, οι Λατίνοι λογόκριναν τα χειρόγραφα πριν καν αυτά τυπωθούν, και εξάλειφαν πράγματα που δεν τους άρεσαν, όπως η Ογδόη και Ενάτη Οικουμενικές Σύνοδοι, και πληροφορίες για τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό και ον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά.  Στην συλλογή των Κανόνων του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη (το Πηδάλιο) υπήρχαν τόσες πολλές παρεμβολές με Λατινικές σημειώσεις, που ο Άγιος Νικόδημος δάκρυσε όταν έλαβε τα τυπωμένα βιβλία, εξ αιτίας της φρικτής διαστρέβλωσης της Ορθοδόξου Πίστεως που διαπίστωσε. (σημ. της ΟΟΔΕ: Ο Άγιος Νικόδημος, διόρθωσε αργότερα τις Παπικές προσθήκες)

 

  • 2. Κάτω από τις Δυτικόφρονες πολιτικές του όχι-τόσο-Μέγα Πέτρου και των διαδόχων του, οι Ιησουίτες ανέλαβαν το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ρωσία και διέγραψαν όσα πράγματα δυσαρεστούσαν την Παπική θρησκεία, όπως ακριβώς είχαν κάνει και οι λογοκριτές βιβλίων στον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.

 

  • 3. Κάποιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, με την ελπίδα για μελλοντική συμφιλίωση με το Βατικανό, έχουν αποφύγει την αρίθμηση των Οικουμενικών Συνόδων μετά από την Εβδόμη, και μάλιστα ενόσω ασπάζονται τα όσα αυτές διδάσκουν.

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Διαβάστε επίσης το άρθρο του πατρός Γεωργίου Δραγα.

 

  • 2. Ο Γεννάδιος Σχολάριος ισχυριζόταν πως, παρά του ότι η Σύνοδος αυτή ήταν τοπική στα εξωτερικά της και συνεπώς της έλειπε η οικουμενικότητα (επειδή δεν εκπρποσωπείτο η Δύση), ήταν όμως οικουμενική για την αλήθεια που δίδαξε:

Δέχομαι με όλη μου την καρδιά την αγία και μεγάλη σύνοδο η οποία καταδίκασε τον λατινόφρονα Βέκκο Beccus [δηλ. την Σύνοδο Βλαχερνών της Κων/πολης-Νέας Ρώμης, 1285], και πιστεύω ακράδαντα πως είναι οικουμενική, καθ' ότι η απουσία της Δύσης δεν της αφαιρεί την οικουμενικότητά της... Προσέξτε πώς η Σύνοδος της Φλωρεντίας διαφέρει από εκείνη που έγινε στην Κων/πολη εναντίον του Βέκκου [1285].  Η τελευταία συμφωνεί απόλυτα με την πίστη των Οικουμενικών Συνόδων - και με την 8η [=την Σύνοδο της Κων/πολης, 879-880] και των λοιπών συνόδων, ενώ η Φλωρεντία διαφωνεί με όλες αυτές - και με εκείνη, και με τις υπόλοιπες. Στην Κων/πολη, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας ήτο παρών, και οι υπόλοιποι πατριάρχες συμφώνησαν και ενέκριναν το αποτέλεσμα, ως βάσιμο και νόμιμο. [από την δεύτερη πραγματεία του Γενναδίου περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος].

 

  • 3. Οι Σύνοδοι του 1341 μέχρι και 1351 που ασχολήθηκαν με τον ησυχασμό και την διδαχή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και των μοναχών του Αγίου Όρους έχει προ πολλού αναγνωρισθεί από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ως "9η Οικουμενική Σύνοδος".  Εκδόσεις που αναφέρονται στις Συνόδους αυτές ως "9η Οικουμενική Σύνοδος" είχαν λογοκριθεί από τους Λατίνους στην Βενετία και από τους Ιησουίτες εκπαιδευτικούς στην Ρωσία (όρα εισαγωγή στις σημειώσεις).

 




Χάρτης Πλοήγησης

 

Αρχική Σελίδα

Επικοινωνία

Χρήσιμες Συνδέσεις

Χάρτης Πλοήγησης

 

Περιοδικό Παλαμάς online


Το πρόγραμμα today της εταιρείας xarka το οποίο έχει τοποθετηθεί στην αρχική σελίδα του site μας έχει άδεια χρήσης για την Ι.Μ.Θ. Τα  δεδομένα του προέρχονται απο την εταιρεία xarka. Παρέχεται όμως και δωρεάν. 
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε  www.itoday.gr 
(πηγή: λογισμικό σήμερα)



Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης Κοινωνία της Πληροφορίας