ΙΩΑΝΝΗΣ Β¢, ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης,
[ἐκ τῶν πατέρων τῆς ς¢ Οἰκουμενικῆς Συνόδου], (± π. 680)
῾Ο χαρακτηρισμός του ὡς ἁγίου καὶ πατρὸς τῆς ᾿Εκκλησίας προέρχεται ἀπὸ τὴ συμμετοχή του στὴν ς¢ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (680-681), στὰ πρακτικὰ τῆς ὁποίας ὑπέγραψε ὄγδοος μετὰ τοὺς πατριάρχες ἢ τοὺς ἀντιπροσώπους των, δηλαδὴ μετὰ τοὺς τρεῖς ἀντιπροσώπους τοῦ πάπα ᾿Αγάθωνος, τὸν πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γεώργιο καὶ τοὺς ἀντιπροσώπους τῶν πατριαρχείων ᾿Αλεξανδρείας, ᾿Αντιοχείας καὶ ῾Ιεροσολύμων: “᾿Ιωάννης ἐλέῳ Θεοῦ ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης καὶ βικάριος τοῦ ἀποστολικοῦ θρόνου τῆς Ρώμης καὶ ληγατάριος ὁμοίως ὑπέγραψα”. Περὶ αὐτοῦ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο γνωστό. ῾Η ὑπόθεσις ὅτι ὁ ᾿Ιωάννης αὐτὸς εἶναι συγγραφεὺς τοῦ δευτέρου βιβλίου τῶν Διηγήσεων τῶν Θαυμάτων τοῦ ἁγίου Δημητρίου εἶναι ἀβάσιμη.
Μία ὁμιλία Εἰς τὴν ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ποὺ περιέχεται στὸν κώδικα Πάτμου 380, ἀνήκει πιθανῶς σ᾿ αὐτόν.
῾Η μνήμη του τελεῖται τὴν 14 Σεπτεμβρίου μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους πατέρες τῆς ς¢ Συνόδου: “Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν τῶν συνελθόντων ἐν τῇ ῾Αγίᾳ καὶ Οἰκουμενικῇ ῞Εκτῃ Συνόδῳ”.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Petit, L., “Les évêques de Thessalonique”, ÅO 4 (1900-1901) 214, ἀρ. ΧΧΙ. Mansi 11, 669. Π.Χ. |