ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΙΣΤ’ ΛΑΥΡΙΩΤΕΣ († 1821/2)



Μοναδικὴ μνεία τοῦ μαρτυρίου 16 πατέρων τῆς μο­νῆς Μ. Λαύρας στὴ Θεσσαλονίκη, μετὰ τὴν ἔκρηξη τῆς ἐπανα­στάσεως τοῦ 1821, ὑπάρχει σὲ ἐνθύμηση τοῦ κώδικα 123 τῆς μονῆς Κασταμονίτου, ποὺ γράφτηκε τὸ 1845. Σύμφωνα μὲ αὐτήν, “τώρα ἐσχάτως, κατὰ τοὺς χιλίους ὀκτακοσίους εἴκο­σι χρόνους, 1820, ἐπὶ ἀπτοὺλ ρωποὺτ ἡγεμόνος, εἰς τὴν ἐπ­ανάστασιν τῆς ῾Ελλάδος,... ἐμαρτύρησαν καὶ εἰς τὴν Θεσσα­λονίκην δεκαέξι, 16, τὸν ἀριθμὸν προεστῶτες τῆς Μεγ. Λαύ­ρας, ἡγούμενοι καὶ προηγούμενοι”.

Τὸ μαρτύριο τῶν δεκαέξι Λαυριωτῶν ὁσιομαρτύρων ἐν­τάσσεται στὰ ἴδια ἱστορικὰ πλαίσια ποὺ περιγράφει ὁ Δοσί­θεος Κωνσταμονίτης στὸ γνωστὸ ῾Υπόμνημά του καὶ ἑπομέ­νως θὰ πρέπει νὰ χρονολογηθεῖ μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1821/2 (βλ. ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΡΞΔ¢).



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Μωϋσῆς ῾Αγιορείτης, “Οἱ διὰ τῶν ῾Αγίων σχέ­σεις ῾Αγίου ῎Ορους καὶ Θεσσαλονίκης”, Καιρός. Τόμος τιμητικὸς στὸν ὁμότιμο καθηγητὴ Δαμιανὸ ᾿Αθ. Δόϊκο, ΕΕΘΣΠΘ Τμ. Θεολογίας ν.σ. 5 (1995) 172.
Σ.Π.