ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020

ἀριθμ. πρωτ.: 262.-


ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΑΝΘΙΜΟΣ


Πρὸς τὸν ἱερὸ κλῆρο καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης

Ἀγαπητοί μου πατέρες καὶ τέκνα πνευματικά,
Ἡ ἀληθέστατη διακήρυξη, ἡ ὁποία ἀνόρθωσε ὅλο τὸν κόσμο, γιὰ νὰ μὴν παραπαίη στὴν ἀβεβαιότητα καὶ στὴν ἀπελπισία τοῦ θανάτου, εἶναι ἡ πανευφρόσυνη ἀγγελία ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνέστη. Εἶναι ὅπως ἀκριβῶς τὸ ἀνήγγειλε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου στὶς μυροφόρες γυναῖκες.
«Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν Ἐσταυρωμένον; Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ᾧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν Αὐτὸν» (Μαρκ. 16, 6).
Οἱ ἡρωικὲς ἐκεῖνες γυναῖκες μετέφεραν τὸ ἀναστάσιμο μήνυμα στοὺς μαθητὲς τοῦ Κυρίου, οἱ δὲ μαθηταὶ στὸν εὐρύτερο κύκλο τῶν πι-στευ¬ό¬ντων στὸν Χριστό. Ἀπὸ ἐκείνη τὴν στιγμὴ τὸ Οὐράνιο Φῶς ἀπὸ τὸν κενὸ Τάφο ἐφώτιζε ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ὁ θρίαμβος τῆς ζωῆς ἔναντι τοῦ θανάτου εἶχε συντελεσθῆ. Ἡ δικαιοσύνη εἶχε ἀποκατασταθῇ. Ἡ ἀλήθεια εἶχε νικήσει τὸ ψεῦδος. Τὸ Εὐαγγέλιο ἐκηρύσσετο σὲ ὅλη τὴν κτίση. Ἡ ἐπο¬χὴ τῆς νέας ζωῆς, τῆς Καινούργιας Διαθήκης εἶχε ἀρχίσει.
Ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα τὸ κοσμοχαρμόσυνο γεγονὸς τῆς Ἀναστά-σεως τοῦ Χριστοῦ πλημμύριζε τὶς καρδιὲς τῶν Χριστιανῶν καθὼς οἱ ἀνα-στά¬¬σιμοι δοξολογικοὶ ὕμνοι τῆς ὀρθοδόξου λατρείας μελοποιοῦσαν τὶς προσευχὲς ὅλων τῶν συμμετεχόντων στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαρι¬στί-ας. Ὅμως, ἡ μεγαλοπρέπεια καὶ ἡ λαμπρότητα τοῦ πασχαλινοῦ ἑορτα-σμοῦ ἐφέτος δοκιμάζεται, ἕνεκα τῆς ἀνελπίστου καὶ ἀπροσδοκήτου παν-δη¬μίας, ἡ ὁποία συνταράσσει ὅλο τὸν κόσμο. Οἱ συνέπειές της ἐπεσκίασαν ὁλόκληρο τὸν πλανήτη δημιουργώντας ἕναν ἀπύθμενο φόβο ἀκόμη καὶ γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Σὲ ὅλες τὶς χῶρες ὁ σκληρὸς θάνατος, ὁ ὁποῖος ἔπληξε καὶ συνεχίζει νὰ πλήττη πλῆθος ἀδελ¬φῶν μας, συνταράσσει κάθε λογικὸ ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἀναζητεῖ τὴν παύση τῆς παγκοσμίου αὐτῆς λαί¬λαπας.
Στὶς δύσκολες αὐτὲς στιγμὲς, προβάλλει ἐμπρός μας ὡς πρόταση ζωῆς καὶ ἀπάντηση στὴν μεγαλύτερη πρόκληση ποὺ ἀντιμετωπίζει ὁ ἄν-θρωπος, τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων μας, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, μαρτύρων καὶ ὁσίων, ὁμολογητῶν καὶ ἱεραρχῶν. Ἐκείνων, ποὺ ἀπέναντι στὴν ἀφύ-σικη φρίκη τοῦ θανάτου, προέταξαν τὸ πέρασμα «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν». Αὐτῶν ποὺ στὴ ζωή τους «ἐνίκα ὁ πόθος τὴν φύσιν, διὰ θανάτου πείθων τὸν ἐραστὴν διαβῆναι πρὸς τὸν ποθούμενον» (Δοξαστικὸν ἑσπερινοῦ ἑορτῆς ἁγ. Γεωργίου). Ποὺ ἀψήφησαν τοὺς τυράννους καὶ τοὺς δημίους, τὰ βασα¬νιστικὰ ὄργανα καὶ τὰ θηρία, καθὼς βίωναν τὸν παύλειο λόγο: «τὶς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν…» (Ρωμ. 8, 35). Ἀλλὰ ἂς μὴν λησμονοῦμε ποτέ, ὅτι καὶ οἱ πρόγονοί μας, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μακρᾶς δουλείας στὸν ἀλλόθρησκο κατακτητή, ἐκράτησαν ἄσβεστη τὴν ἐλπίδα γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀξιο¬πρέπεια, ἀνανεώνοντας μέσα στὰ Ἅγια Πάθη καὶ στὴν Ἀνάστα¬ση τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀντοχή, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐλπίδα τους γιὰ τὴν ἀποτίναξη τοῦ σκληροῦ ζυγοῦ ἀπὸ τὸν τύραννο κατά¬κτητή. Καὶ τελικά, ἡ ἐμμονὴ στὸ φρόνημα τοῦ ἡρωισμοῦ, τοὺς ὡδήγησε στὸ ξέσπασμα τῆς ἀναζητήσεως τῆς ἐθνικῆς καὶ πνευματικῆς ἐλευθερίας.
Mὲ ἀφορμὴ τὴν ὑφὴ τῶν συγχρόνων προβλημάτων τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι οἱ συνέπειες, ποὺ ἐπιδροῦν στὸν κόσμο σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, εἶναι πρωτοφανεῖς καὶ ἀδυσώπητες. Ὅμως, τὸ πραγματικὸ βίωμα τῆς Ἀναστάσεως δὲν θὰ πρέπει νὰ προσκρούη στὶς παρούσες δυσκολίες, ἀλλὰ νὰ ἐνεργῆ ὡς παράγων γιὰ ἐντονώτερη ἐν Χρι-στῷ ζωή. Γιατὶ ἄραγε νὰ κρατῆ τόσο σκοτάδι γύρω μας, ὅταν τὸ Ἀνέ¬σπε-ρο Φῶς καταυγάζη ὅλην τὴν οἰκουμένη; Ἡ ἀπάντηση εἶναι αὐτή. Ἐπειδὴ παραγκωνίσαμε τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ Χριστὸ καὶ παραδο¬θή¬καμε σὲ ἔργα ἀλλότρια. Κι ὅμως κάτω ἀπὸ τὸ ἀναστάσιμο Φῶς μποροῦμε νὰ ἐπι-χει¬ρήσωμε τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν προβληματικὴ πολυπλοκότητα τῆς συγχρό-νου ζωῆς πρὸς τὴν χώρα τῆς χαρισματικῆς ἐλευθερίας τῆς Ἀναστάσεως. Μιᾶς ἐλευθερίας ἡ ὁποία ἀντιτάσσεται στὴν ἁμαρτία, συν¬τρί¬βει τὸν θάνατο καὶ ὁδηγεῖ τελικὰ στὴν θέωση τοῦ κάθε ἀνθρώπου.
Ἂς κρατήσωμε, λοιπόν, κύριο σκοπὸ τῆς ζωῆς μας, «τοῦ γνῶναι τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ καὶ τὴν κοι-νω¬νίαν τῶν παθημάτων Αὐτοῦ» (Φιλιπ. 3, 10), ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ με-γας Ἀπόστολος Παῦλος. Τὸ πέλαγος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς θὰ συνεχίσει νὰ περνάη ἀπὸ πολλὲς διακυμάνσεις. Τὰ προβλήματά μας δὲν θὰ παύ-σουν ποτὲ νὰ ὑπάρχουν. Ἄλλος δρόμος δὲν ὑπάρχει ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀγῶνα καὶ τὴν προσπάθεια ὅλων μας νὰ γινόμεθα καλύτεροι. Νὰ ζοῦμε καὶ νὰ ἀξιοποιοῦμε τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ τὸν Ἀναστάντα Χριστό, κυρί-αρ¬χο τῶν καρδιῶν μας. Ἡ πίστη μας, ἡ μετάνοιά μας, ἡ προσευχή μας, ἡ αἰσιοδοξία μας καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς ὅλους νὰ εἶναι τὰ πνευματικὰ ὄπλα γιὰ νὰ μείνωμε γιὰ πάντοτε ἑνωμένοι μὲ τὸν Ἀναστάντα Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία.
Προσευχόμαστε ἐντονώτερα αὐτὴν τὴν περίοδο καὶ ἐξαιρετικὰ μνη-μο¬νεύουμε τοῦς ἱατρούς, ὅλων τῶν εἰδικοτήτων, τοὺς νοσηλευτὲς καὶ ὅλους τοὺς ἐργαζομένους στὰ θεραπευτήρια τῆς Χώρας μας, καθὼς καὶ ὅλους τοὺς συντελοῦντες στὰ θέματα τῆς ἀσφαλείας, τῆς ὑγιεινῆς καὶ τῆς καθαριότητος.
Χριστὸς ἀνέστη, ἀδελφοί.
Εὐλογημένο Πάσχα μὲ τοὺς γονεῖς σας, τὰ παιδιά σας, μὲ ὅλους τοὺς δικούς σας καὶ μὲ τὶς καλύτερες εὐχὲς γιὰ περαστικὰ στοὺς ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας. Ὁ Κύριος τῆς Ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου νὰ ἀναπαύῃ ὅλους τοὺς κεκοιμημένους Χριστιανούς.
Μὲ τὸ καλό νὰ ἀνταμώσωμε καὶ πάλι ὅλοι μαζὺ στοὺς Ναούς μας, στὴν κοινὴ λατρεία καὶ νὰ ἑνωθοῦμε στὸ Κοινὸ Ποτήριο διὰ τοῦ Μυστη-ρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας!
Χαίρετε καὶ καταρτίζεσθε ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι.

Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ


ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
Ἡ παροῦσα Ἐγκύκλιος νὰ ἀναγνωσθῇ πρὸ τῆς τελετῆς τῆς Ἀναστάσεως στοὺς ἱεροὺς Ναούς, ποὺ ἔχουν ραδιοτηλεοπτικὴ ἀναμετάδοση ἢ παρεμφερεῖς ἀναμεταδόσεις. Ἐπίσης, νὰ ἀναρτηθῆ στὶς ἱστοσελίδες, τὰ μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως καὶ τοὺς πίνακες ἀνακοινώσεων τῶν ἱερῶν Ναῶν.-