ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 25 Δεκεμβριου 2014

ἀριθμ. πρωτ. : 825.-

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2014



Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΑΝΘΙΜΟΣ


Πρὸς τὸν Ἱερὸ Κλῆρο
καὶ τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς
τῆς εὐλογημένης Θεσσαλονίκης

Ἀδελφοί μου,

Κάτω ἀπὸ τὶς ἀμυδρὲς ἀνταύγειες ἑνὸς πρωτοφανοῦς ἀστέ- ρος, ποὺ καθιστοῦσε πιὸ ἔντονη τὴν παρουσία τοῦ Οὐρανοῦ. Μέσα στοὺς μελωδικοὺς ὕμνους τῶν ἀγγελικῶν στρατιῶν, ποὺ ἐτραγουδοῦ-σαν τὸν ὕμνο τῆς εἰρήνης. ἐμπρὸς στὰ ἔκπληκτα ἀπὸ εὐλάβεια καὶ θαυμαστὰ μάτια τῶν ποιμένων, ποὺ εἶδαν πρῶτοι «τὸ ῥῆμα τοῦτο τὸ γεγονός». καὶ κάτω ἀπὸ τὴν στοργικὴ τρυφερότητα τῆς Παναγίας Μητέρας, ποὺ ἦταν ἡ μετρημένη ἀναλογικὴ προσφορὰ τοῦ ἀνθρωπί-νου γένους στὴν ὁλοκλήρωση τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας, γεννήθη-κε ἐπάνω στὴ γῆ ὁ Λυτρωτὴς Χριστός μας.

Εὐλαβικοὶ κι’ ἐμεῖς προσκυνητὲς σήμερα, μέσα στὴν εὐφρό-συνη χαρὰ τῆς χριστουγεννιάτικης λειτουργίας, ποὺ τὴν διαλαλοῦν οἱ ὀρθρινὲς καμπάνες τῶν χριστιανικῶν Ναῶν ὅλου τοῦ κόσμου, ἂς βη-ματίσωμε εὐλαβικὰ καὶ μὲ τοῦ νοῦ τὰ μέτρα καὶ μὲ τῆς καρδιᾶς τὴν πίστη, γιὰ νὰ γευθοῦμε τὰ ἄμετρα ἀγαθὰ τῆς «ἱερᾶς τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου ἐπιφανείας». Μὲ ἐξάρτυση τὰ δῶρα ποὺ ἐχάρισε στὴν ἀνθρώ-πινη ὑπόστασή μας ὁ Πλαστουργὸς Θεὸς καὶ μὲ ὁπλισμὸ τὶς χριστια-νικὲς ἀρετὲς ποὺ μᾶς ἐδώρησε ἡ Χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἂς ἀν-τικρύσωμε στὰ μάτια τὸν νεογέννητο Χριστὸ γιὰ νὰ διαβάσωμε ἐκεῖ, ὅσα Ἐκεῖνος μᾶς λέγει καὶ μᾶς ἐρωτᾶ.

1. Ἦλθα στὴ γῆ ἀθόρυβα καὶ εἰρηνικά, μᾶς λέγει. Οἱ ἄγγελοι ποὺ μὲ συνοδεύουν, ψάλλουν τὸν ὕμνο τῆς εἰρήνης, προαναγγέλλον-τας ἔτσι τὸ πρῶτο μεγάλο δῶρο τοῦ Πατέρα μου στὸν κόσμο «Θεὸς ὢν εἰρήνης, τῆς μεγάλης βουλῆς του τὸν Ἄγγελον, ἀπέστειλεν ὑ-μῖν». Διότι πάντα θέλω στὶς ψυχὲς τὶς ἰδικές σας, νὰ εἶναι μόνιμη καὶ ἀναφαίρετη ἡ εἰρήνη ἡ ἰδική μου. Ἀπὸ τώρα καὶ μέχρι τὴν ὥρα τῆς σταυρικῆς μου θυσίας καὶ μέχρι τῆς στιγμὴ τῆς Ἀναλήψεώς μου στοὺς οὐρανούς ἡ εὐλογία μου καὶ ὁ χαιρετισμός μου θὰ εἶναι αὐτός. Εἰρήνη ὑμῖν, παιδιά μου ἀγαπητά.
Γιατί, λοιπόν, σήμερα σεῖς ἀντιδικεῖτε; Γιατί μάχεσθε οἱ λα-οί; Γιατί φιλονικεῖτε οἱ ἀδελφοί; Γιατί διαπληκτίζεσθε οἱ συγγενεῖς; Γιατί συγκρούεσθε οἱ σύζυγοι; Γιατί χειροδικεῖτε οἱ συνάδελφοι; Για-τί βασανίζετε καὶ βασανίζεσθε οἱ κομματικοὶ ἀντίπαλοι; Γιατί φονεύ-ετε καὶ φονεύεσθε; Γιατί ὑβρίζετε καὶ ὑβρίζεσθε; Γιατί ἐκδικεῖσθε καὶ μνησικακεῖτε; Γιατί ταράσσεσθε καὶ ὑποφέρετε; Μ’ αὐτὴ τὴν ζωή σας, θάλασσα τρικυμισμένη θὰ εἶναι ἡ ψυχή σας, καὶ ἡ εὐτυχία θὰ εἶ-ναι χίμαιρα μακρυνή. Ἐλᾶτε ἰδιαίτερα σήμερα στὸ σπήλαιο τῆς Βη-θλεέμ. Ἀκοῦστε τὸν ὕμνο τῆς εἰρήνης. Γίνετε παιδιὰ τῆς εἰρήνης ζῶν-τας μέσα στὴν αἰώνια Βηθλεὲμ τῆς Ἐκκλησίας. Παιδιά μου «εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν. οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑ-μῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία» (Ἰω. 14,27).

2. Ἦλθα ἀκόμη στὴ γῆ, μᾶς λέγει ὁ Χριστός, πτωχικὰ καὶ τα-πεινά. Κλειστὰ τὰ σπίτια τῶν ἀνθρώπων, κλειστὲς καὶ οἱ καρδιές τους, ἔστειλαν στὴν ἐρημιὰ καὶ στὸ κρύο τὴν Παναγία Μητέρα μου. Καὶ ἐκείνη, χωρὶς γογγυσμό, μὲ ἔφερε στὸν κόσμο σὰν τὸ πιὸ πτωχὸ παιδὶ τῆς γῆς. Τέτοιο ἦταν τὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατέρα μου. Νὰ δώσω τὴν μαρτυρία τῆς πτωχείας. Καὶ ἦταν ἡ πτωχεία ἡ ὑλική, ἐλά-χιστη μπροστὰ στὴν πτωχεία ποὺ ἔπαιρνα μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση. Καὶ ἔμεινα σὲ ὅλη μου τὴν ζωὴ πτωχὸς χωρὶς χρήματα, χωρὶς κατοι-κία, χωρὶς κανένα ἐπίγειο κατάλυμα, καὶ ἐκτὸς ἁμαρτίας. Ἕνα ἐναλ-λασόμενο σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ ἦταν ὅλη ἡ ἐπίγεια ζωή μου.

Γιατί, λοιπόν, σεῖς στὴ μαρτυρία τῆς πτωχείας μου ἀντιπα-ραβάλλετε τὴν πρόκληση τοῦ πλούτου; Γιατί ἐπιδιώκετε τὴν πολυ-τέλεια; Γιατί κυνηγᾶτε τὰ χρήματα; Γιατί αὐξάνετε τὰ κεφάλαιά σας; Γιατί κολακεύεσθε ἀπὸ τὰ ἀκριβὰ ἐνδύματα; Γιατί παίρνετε καὶ ἀλ-λάζετε τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο τὰ αὐτοκίνητα; Γιατί πετᾶτε τὰ χρήματά σας στὰ χαρτοπαίγνια; Γιατί χορταίνεσθε μὲ πλούσια ἐδέσματα; Για-τί καμαρώνετε γιὰ τὴν σπατάλη σας στὰ γλέντια, τότε ποὺ μπορού-σατε νὰ τὰ κάμετε ὅλα αὐτά; Αὐτὰ δὲν κάνατε πρὶν μερικὰ χρόνια, πρὶν ἔλθῃ ἡ περιβόητη οἰκονομικὴ κρίση; Μὲ αὐτό σας τὸ φρόνημα προκαλεῖτε τὴν δικαιοσύνη μου. Προκαλεῖτε τὰ πτωχὰ παιδιά μου, ποὺ εἶναι ἀδέλφια σας. Οἱ ἡγέτες σας ὁμιλοῦν γιὰ λιτότητα καὶ σεῖς πολλαπλασιάζετε τὶς ἀνάγκες σας. Καὶ ἡ βουβὴ κραυγὴ τῶν περιφρο-νημένων ἀδελφῶν σας χάνεται μέσα στὴ βουὴ τῆς πολυθόρυβης «γλυκειᾶς» ζωῆς σας. Δὲν φοβεῖσθε μήπως ἐκπληρωθῆ ὁ λόγος τῆς Γραφῆς «οὐχ ὁ Θεὸς ἐξελέξατο τοὺς πτωχοὺς τοῦ κόσμου πλουσί-ως ἐν πίστει καὶ κληρονόμους τῆς βασιλείας ἧς ἐπηγγείλατο τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν; ὑμεῖς δὲ ἠτιμάσατε τὸν πτωχόν» (Ἰακ. 2,5-6). Παιδιά μου, «δικαιοσύνην μάθετε». Ἀγαπῆστε τοὺς ἀδελφούς σας. Θυμηθῆτε τὴν πτωχεία μου στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ποὺ σᾶς γε-μίζει σήμερα ζεστασιά, ἀγάπη καὶ εὐφροσύνη.

Ἀδελφοί μου,

Αὐτὰ μᾶς λέγει σήμερα ὁ Χριστός. Καὶ ἔχουν τὰ λόγια του αἰώνιο κῦρος. Ἡ εἰρήνη καὶ ἡ δικαιοσύνη, ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἀγάπη εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Καὶ εἶναι αὐτὰ ποὺ λείπουν ἀπὸ τὸν κόσμο. Γιατὶ δὲν τὰ ἐπιζητοῦμε ἐμεῖς; Κανένα σύστημα, οὔτε ἀστικό, οὔτε κεφαλαιοκρατικό, οὔτε συντηρητικό, οὔτε σοσιαλιστικό, οὔτε ὁ-λοκληρωτικό, δὲν μπορεῖ νὰ χαρίσῃ στοὺς ἀνθρώπους του τὴν εἰρήνη καὶ τὴν δικαιοσύνη. Διότι γιὰ τὰ κοινωνικὰ συστήματα ἡ εἰρήνη καὶ ἡ δικαιοσύνη εἶναι μόνον ἐπίγειες ἐπιδιώξεις μὲ ἀνθρώπινα μέσα, ἐνῷ γιὰ τὴν Ἐκκλησία εἶναι οὐράνιες ἀρετές, χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς ἐξασφαλίζουν ἤρεμο κοινωνικὸ βίο καὶ ποὺ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ τὴν Βασιλεία του. Αὐτὴ εἶναι ἡ καταξίωση τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρ-ξεως.
Τελικὰ ἡ περιώνυμη κρίση δὲν θὰ μᾶς κατακρημνίσῃ. Πρέπει νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι καὶ δυνατοί, ὡς πολίτες τῆς Ἑλλάδος καὶ παιδιὰ τῆς Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεώς μας.

Ἀδελφοί μου, χαίρετε, εἰρηνεύετε, ἀγαπᾶτε καὶ εὐεργετεῖ-τε. Καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης ἔσται μεθ’ ἡμῶν.

Εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 
+ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ



Σημείωσις : Νὰ ἀναγνωσθῇ ἀντὶ Θείου Κηρύγματος, κατὰ τὸ Κοινω-νικὸν τῆς Θ. Λειτουργίας τῆς Πέμπτης τῶν Χριστουγέννων, 25ην Δε-κεμβρίου.