Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης
Αρχική Σελίδα Επικοινωνία Χρήσιμες Συνδέσεις Χάρτης Πλοήγησης Γλωσσάριο
 website clocks
αναζήτηση    

ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ

ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ, ἱερομάρτυς

12 ᾿Ιουνίου



῾Ο ἅγιος Βενέδι­κτος συγκαταλλέγεται στὴ μεγάλη χο­ρεία τῶν νεομαρτύρων ποὺ ἡ δράση τους χρονικὰ τοποθε­τεῖται στὴν δύσκολη καὶ μακρόχρονη περίοδο τῆς Τουρκο­κρατίας. Γεννήθηκε στὸ χω­ριὸ ῎Εζιοβα, ἢ ῎Εζουβα, τὸ ση­με­ρι­νὸ χωριὸ Δάφνη τῆς ἐπαρχίας Βισαλτίας τοῦ Νομοῦ Σερ­ρῶν ἢ στὸ χωριὸ ᾿Αμούρ-μπέη, ση­μερινὸ χωριὸ Καστανο­χώρι καὶ γειτονικὸ μὲ τὸ προηγούμενο. ῾Η σύγχυση γιὰ τὴν ἀκριβῆ γε­νέτειρα τοῦ ἁγίου εἶναι δικαιο­λογημένη, διότι στὴν περιοχή, ἀνάμεσα στὰ δύο αὐτὰ χωριὰ σύμφωνα μὲ τὶς πλη­ροφορίες ποὺ μᾆς δίνουν τὰ πρακτικὰ τῆς ἱερᾆς μονῆς Κα­σταμο­νίτου, ὑπῆρχε μετόχι τῆς μονῆς, τὸ ὁ­ποῖο μαρτυρεῖται ἀπὸ τὸ 1511. Τὸ μετόχι εἶχε στὴν κυριότη­τά του ἀρκετὲς καλ­λιεργήσιμες ἐκτάσεις, μύλους καὶ ναὸ ἀφιε­ρωμένο στὸν προ­φήτη ᾿Ηλία ἢ στὸν ἅγιο Νικόλαο. Τὸ με­τόχι τὸ δια­τη­ροῦσε σύμφωνα μὲ μαρτυρίες ἡ μονὴ μέχρι τὸ 1932 καὶ ἐκτι­­μᾆ­ται ὅτι ἦταν τὸ πιὸ προσοδοφόρο μετό­χι της. ῾Η ὕπαρξη με­γάλου ἀριθμοῦ ἁγιορειτικῶν μετοχίων στὴν πε­ριοχὴ τοῦ Στρυμῶνος, εἶναι ἀπολύτως δικαιολογη­μένη, διότι ἡ περιοχὴ τῶν Σερρῶν, μαζὶ μὲ τὴν ὑπόλοιπη χερσόνησο τῆς Χαλκιδι­κῆς εἶναι οἱ δύο φυσικὲς διέξοδοι τῶν μονῶν τοῦ ῾Α­γίου ῎Ορους. ῎Ετσι ἀπὸ πολὺ νωρὶς ἁγιορεῖτες μοναχοὶ ἱδρύ­ουν μετόχια σ᾿ αὐτὲς τὶς περιοχές. Φυσικὸ ἦταν ἡ ὕπαρξη τοῦ με­τοχίου τῆς μονῆς Κασταμονί­του νὰ σταθεῖ ἀφορμὴ νὰ ἀνα­πτυχθοῦν στενοὶ δεσμοὶ ἀνάμε­σα στοὺς κατοίκους τῆς περιο­χῆς καὶ τοὺς μοναχοὺς τῆς μο­νῆς. ῎Ετσι δικαιολο­γοῦνται ἀπό­λυτα οἱ πληροφορίες ποὺ μᾆς παρατί­θενται γιὰ τὸν βίο καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Βενεδί­κτου.

῾Ο ἅγιος Βενέδικτος γεννήθηκε λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἐ­π­α­­νάσταση τοῦ 1821, χωρὶς νὰ μαρτυρεῖται πουθενὰ ἡ ἀ­κριβὴς χρονολογία. Σὲ ἐφηβικὴ ἡλικία ὁ ἅγιος πῆγε μαζὶ μὲ τὸν πα­τέρα του στὸ ῞Αγιον ῎Ορος καὶ συγκεκριμένα, ὅπως ἦταν φυσι­κό, στὴν ἱερὰ μονὴ Κασταμονίτου. ᾿Εκεῖ ὁ πα­τέ­ρας τοῦ ἁ­γίου ἔγινε δόκιμος καὶ στὴ συνέχεια ἐκάρη μο­να­χός, ἐνῶ ὁ νεα­ρὸς ἀκόμη Βενέδικτος στάλθηκε στὸν Πο­λύ­γυ­ρο γιὰ νὰ διδα­χθεῖ γράμματα.

᾿Αφοῦ ὁλοκλήρωσε τὶς σπουδές του καὶ εἶχε φθάσει σὲ κατάλληλη ἡλικία, ἐπέστρεψε στὸ μοναστήρι γιὰ νὰ κα­ρεῖ μοναχός. ῾Η κουρά του ἔγινε κατὰ τὴν περίοδο τῆς Με­γάλης Τεσσαρακοστῆς. Στὴ μονὴ ὁ ἅγιος διακόνησε ἐπὶ σει­ρὰ ἐτῶν σὲ ὅλα τὰ διακονήματα καὶ ὅταν ἔφθασε σὲ με­γά­λη ἡλικία, χειροτονήθηκε καὶ ἱερέας.

Οἱ ἀνάγκες ὅμως τῆς μονῆς ἢ κάποια μυστικὴ καὶ ἄ­γνωστη σὲ μᾆς ὑπόθεση ἀνάγκασε τὴν ἀδελφότητα νὰ στεί­λει τὸν ἅγιο Βενέδικτο μαζὶ μὲ ἄλλους πατέρες στὸ μετόχι τῆς μονῆς ποὺ βρισκόταν ἔξω ἀπὸ τὴν Καλαμαριὰ τῆς Θεσ­σαλο­νίκης. ῾Η ἐπανάσταση τοῦ 1821 ποὺ εἶχε ὡς ἀποτέ­λε­σμα ἀνά­λογες ἐπαναστατικὲς δραστηριότητες νὰ λάβουν χώ­ρα καὶ στὴν περιοχὴ τῆς Μακεδονίας μὲ φοβερὰ ἀντίποινα ἀπὸ τὶς τουρκικὲς ἀρχές, ἀνάγκασε τοὺς μονα­χοὺς νὰ ἐγκατα­λείψουν τὸ μετόχι. ῾Ο ἅγιος Βενέδικτος συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Τούρκους τοῦ Ρουμποὺτ Πασᾆ καὶ ὁδηγήθηκε σιδεροδέ­σμι­ος μαζὶ μὲ πολλοὺς μοναχοὺς ἀπὸ τὰ μετόχια τῆς γύρω πε­ριοχῆς, στὴ Θεσσαλονίκη. Στὶς 12 ᾿Ιου­νίου τοῦ 1821, ἔπειτα ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια ἀποκεφα­λίστηκε μαζὶ μὲ πολλοὺς μοναχοὺς καὶ προεστοὺς τῶν γύρω χωριῶν τῆς Θεσ­σαλονίκης.

Τὴ νύκτα μετὰ τὸ μαρτύριο, σύμφωνα μὲ τὴ διή­γη­ση τοῦ Βίου, ἐπάνω ἀπὸ τὰ ἄταφα λείψανα τῶν μαρτύρων φαι­­νόταν ἕνας φωτεινὸς σταυρός. Οἱ στρατιῶτες ποὺ τὰ φύ­λα­γαν, μόλις ἀντίκρυσαν αὐτὸ τὸ θαῦμα ξαφνιάστηκαν καὶ τὸ ὁμολόγησαν στοὺς χριστιανούς. Μὲ ἀφορμὴ τὸ θαῦμα δόθηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς ἡ ἄ­δεια νὰ ταφοῦν τὰ λείψανα τῶν νεκρῶν.

Οἱ πληροφορίες ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸ βίο καὶ τὸ μαρ­τύριο τοῦ ἁγίου Βενεδίκτου εἶναι περιορισμένες· δὲν ἔχουμε καμία πληροφορία γιὰ τὴν ἀκριβῆ θέση ταφῆς τοῦ λει­ψά­νου του, ἢ γιὰ πιθανὴ ἀνακομιδή του καὶ φύλαξή του σὲ κάποιο ναὸ ἢ πε­ριοχή. ῾Η μνήμη του τιμᾆται ἀπὸ τὴν ᾿Εκ­κλησία στὶς 12 ᾿Ιου­νίου, ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του. ῾Ο ἅγιος ἱερομάρτυς Βενέδι­κτος συγκαταλέγεται ἀνάμεσα στοὺς νεο­φανεῖς ἁγίους τῆς ᾿Εκκλησίας μας.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: Archives de l’Athos, Actes de Kastamo­ni­tou par Nicolas Oikonomides, Paris 1978, σσ. 74-84. Κώδικας 107 ῾Ιερᾆς Μονῆς Κασταμονίτου ῾Αγίου ῎Ορους, σσ. 176-178. Μα­μαλά­κης, ᾿Ιω., “Δοσιθέου Κωνσταμονίτου, Νέον ὑπόμνημα τῶν νεο­φανῶν ἱερομαρτύρων καὶ ὁσιομαρτύρων”, ΓΠ 46 (1963) 334-335. Μπάκας, Γ., “῾Ο ῞Αγιος Νεομάρτυρας καὶ ᾿Εθνομάρτυρας Βενέ­δικτος”, ῾Ο ῞Αγι­ος Νικήτας 35 (᾿Ιού­λιος 1993) 171-172. Χρυσο­στόμου, Γ., “Οἱ ἅγιοι τῆς Θεσσαλονίκης”, στὸ Χαριστήριον τῷ Πα­ναγιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντε­λεήμονι τῷ δευτέ­ρῳ ἐπὶ τῇ συμπληρώσει εἰ­κο­σαετοῦς ἐν Θεσσαλονίκῃ ποι­μαντορίας (1974-1994), Θεσσαλονίκη 1994. σ. 916.
Α.Κ.

...επιστροφή
Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης Κοινωνία της Πληροφορίας